"I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył...", czyli o Bożej interwencji...

Mk 6,45-52

Kiedy Jezus nasycił pięć tysięcy mężczyzn, zaraz przynaglił swych uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, do Betsaidy, zanim odprawi tłum. Gdy rozstał się z nimi, odszedł na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, łódź była na środku jeziora, a On sam jeden na lądzie. Widząc, jak się trudzili przy wiosłowaniu, bo wiatr był im przeciwny, około czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze, i chciał ich minąć. Oni zaś, gdy Go ujrzeli kroczącego po jeziorze, myśleli, że to zjawa, i zaczęli krzyczeć. Widzieli Go bowiem wszyscy i zatrwożyli się. Lecz On zaraz przemówił do nich: „Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się”. I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył. Oni tym bardziej byli zdumieni w duszy, że nie zrozumieli sprawy z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały.

1. zanim odprawi tłum. Gdy rozstał się z nimi, odszedł na górę, aby się modlić... Jezus oddala tłumy (oddala się) [apolyei] i odłączywszy się (od uczniów) [apotaksamenos], odchodzi (na górę modlitwy) [apelthen]. We wszystkim, co robi Pan, jest ruch "od" i "do" - od świata widzialnego (ludzkiego) - do świata niewidzialnego (Bożego)...

2. Wieczór zapadł (...), wiatr był (...) przeciwny... Panuje ciemność i zły duch daje się we znaki...

3. Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się... Jezus (ciągle) woła: "Zdołacie! Uda się wam! Potraficie! JESTEM tu z wami! Nie dajcie się zawładnąć lękowi!"

4. I wszedł do nich do łodzi, a wiatr się uciszył... I dzieje się cud... Gdy Jezus wchodzi na pokład mojej łódki, wszelkie burze ustają i nastaje cisza...

5. ...nie zrozumieli sprawy z chlebami, gdyż umysł ich był otępiały... Dlaczego moje serce wciąż kamienieje, a umysł opiera się na ludzkich rachubach...?


PS. Ps 107,26-31
"Wznosili się aż pod niebo, spadali aż do głębi;ich dusza truchlała w nieszczęściu.
Zataczali się i chwiali jak pijani,
cała ich mądrość zawiodła.
I w swoim ucisku wołali do Pana,
a On ich uwolnił od trwogi.
Zamienił burzę w wietrzyk łagodny,
a fale morskie umilkły.
Radowali się z tego, że nastała cisza,
i że On przywiódł ich do upragnionej przystani.
Niech dzięki czynią Panu za Jego łaskawość,
za Jego cuda dla synów ludzkich!"