"Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi?", czyli o Bożym Oblubieńcu...
Mk 2,18-22
Uczniowie Jana i faryzeusze mieli właśnie post. Przyszli więc do Jezusa i pytali: «Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?» Jezus im odpowiedział: «Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi? Nie mogą pościć, jak długo mają pośród siebie pana młodego. Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy, w ów dzień, będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze część ze starego ubrania i gorsze staje się przedarcie. Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków. W przeciwnym razie wino rozerwie bukłaki. Wino się wylewa i bukłaki przepadną. Raczej młode wino należy wlewać do nowych bukłaków».
Czy goście weselni mogą pościć, dopóki pan młody jest z nimi?
"Tam słońcu namiot wystawił, i ono wychodzi jak oblubieniec ze swej komnaty, weseli się jak olbrzym, co drogę przebiega" (Ps 19,5b-6). Jezus - Oblubieniec jest Słońcem sprawiedliwości, które wzeszło i jest nad ziemią. "Ono wschodzi na krańcu nieba, a jego obieg aż po krańce niebios, i nic się nie schroni przed jego żarem" (Ps 19,7)...
"Kim jest ta, co się wyłania z pustyni, wsparta na oblubieńcu swoim?" (Pnp 8,5). Jezus - Oblubieniec jest oparciem dla Oblubienicy (Kościoła i człowieka)...
"Mój miły jest mój..." (Pnp 2,16a). Jezus - Oblubieniec jest miłością Oblubienicy...
"Ogromnie się weselę w Panu, dusza moja raduje się w Bogu moim, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubienicę strojną w swe klejnoty" (Iz 61,10). Jezus - Oblubieniec ma płaszcz świętości, a na głowie turban - źródło czystych i pięknych myśli...
" Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego" A co znaczą te słowa????
OdpowiedzUsuń2tm4,22
Zabrali Pana, gdy Go ukrzyżowali...
UsuńZabieramy, gdy jest krzyżowany i umiera w nas...
Cytat Iz 61, 10 przypomina mi Ba 5, 1-2: "Złóż, Jeruzalem, szatę smutku i utrapienia swego, a przywdziej wspaniałe szaty chwały, dane Ci na zawsze przez Pana. Oblecz się płaszczem sprawiedliwości, pochodzącej od Boga, włóż na głowę swą koronę chwały Przedwiecznego!".
OdpowiedzUsuńI ciąg dalszy (Ba 5, 5): "(...) zobacz twe dzieci, zgromadzone na słowo Świętego od wschodu słońca aż do zachodu, rozradowane, że Bóg o nich pamiętał." Wszyscy ludzie otoczeni Miłością...
"W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła." J 1, 4-5