"Proście (...) Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo...", czyli o "wypędzeniu"...

Mt 9,35-10,1.5.6-8

Jezus obchodził wszystkie miasta i wioski. Nauczał w tamtejszych synagogach, głosił Ewangelię królestwa i leczył wszystkie choroby i wszystkie słabości. A widząc tłumy ludzi, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce nie mające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”. Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszelkie choroby i wszelkie słabości. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.

Proście (...) Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo... Ewangelista posługuje się tu czasownikiem ekballo, który oznacza nie tylko "wyprawić", ale też "wyrzucić", "wypędzić", "odesłać", "nakazać odejść"...

Jezus chce mnie wyrzucić z mojego małego świata i usypiającego komfortu oraz życiowej stabilizacji. Gotów jest wrzucić mnie w obcy świat, w to, co nieznane...

Chrystus wypędza mnie, czyli daje mi Boży napęd - duchowy dynamizm - siłę do podejmowania Bożych dzieł...

Pan mnie odsyła - nakazuje zrobić ruch od siebie do ludzi...

PS. ...przywołał do siebie (...) swoich...

pytasz czy zostałeś wezwany

jesteś prosty i jasny

tu ciemność w południe

nie wiem czy jesteś

skaleczony przez anioła

ugryziony przez węża

naznaczony

nie wiem czy zostałeś wybrany

nie widzę rany

[ks. J. St. Pasierb, powołanie]