"...dziękczynienie...", czyli Eucharystia...

Mt 15,29-37

Jezus przyszedł nad Jezioro Galilejskie. Wszedł na górę i tam siedział. I przyszły do Niego wielkie tłumy, mając ze sobą chromych, ułomnych, niewidomych, niemych i wielu innych, i położyli ich u nóg Jego, a On ich uzdrowił. Tłumy zdumiewały się widząc, że niemi mówią, ułomni są zdrowi, chromi chodzą, niewidomi widzą. I wielbiły Boga Izraela. Lecz Jezus przywołał swoich uczniów i rzekł: „Żal Mi tego tłumu. Już trzy dni trwają przy Mnie, a nie mają co jeść. Nie chcę ich puścić zgłodniałych, żeby kto nie zasłabł w drodze”. Na to rzekli Mu uczniowie: „Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić takie mnóstwo?” Jezus zapytał ich: „Ile macie chlebów?” Odpowiedzieli: „Siedem i parę rybek”. Polecił ludowi usiąść na ziemi; wziął te siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom, uczniowie zaś tłumom. Jedli wszyscy do sytości, a pozostałych ułomków zebrano jeszcze siedem pełnych koszów.

...dziękczynienie... Jestem w przestrzeni MIŁOŚCI i dziękczynienia za MIŁOŚĆ (Eucharystia)...

Żal Mi tego tłumu... Serce Jezusa drga - drży... Pan jest poruszony - wzruszony... Widzi ludzi... Są głodni - godni najwyższej miłości i współczucia... Serce Jezusa jest doskonałym obrazem Serca Ojca. Odkrywam obszar Ojca... Jestem przy Ojcu... W Rękach... Przy Sercu... W Ojcu...

...wziął te siedem chlebów i ryby, i odmówiwszy dziękczynienie, połamał, dawał uczniom... Jezus zapowiada (zaczyna?) godzinę MIŁOŚCI... Odkrywam obszar Syna... Jestem przy Synu Bożym... Jak chleb w Rękach... Przy Jezusie... W Panu...

Zostali sami, patrząc

Coraz natarczywiej na Młodzieńca,

Który zamoczywszy w misie

Kęs przaśnego chleba,

Wyciągnął przed siebie dłoń

I częstował ich,

Każdego z osobna,

Tym niezrozumiałym dla nich pokarmem.

Rabbi rzekł:

"Ten chleb jest moim ciałem. Jedzcie go.

W tym chlebie jest materia wszystkich światów,

Jej początek i koniec.

W tym chlebie są samotne i puste przestrzenie,

Potem są przestrzenie zaludnione i szczęśliwe,

Potem umęczone i do mnie powracające.

Takie jest moje ciało".

To rzekłszy, podał im kielich wina

I tak dalej ciągnął:

"To wino jest moją krwią. Pijcie je.

W tym winie jest czas

Układów słonecznych,

Które były, są i będą,

Tych, które minęły,

I tych, które powstaną,

Taka jest moja krew.

Spożywajcie moją przestrzeń jak chleb

I pijcie mój czas jak wino.

W nich jestem".

[Roman Brandstaetter, Ostatnia wieczerza]

Skąd tu na pustkowiu weźmiemy tyle chleba, żeby nakarmić takie mnóstwo? Pustynia to miejsce we mnie, które woła o obecność... Puste miejsce (próżnia) może być zapełnione przeze mnie, ale wtedy grozi mi próżność... Potrzebuję chleba (miłości) ludzi... Ale prawdziwy Chleb jest jeden... Podobnie MIŁOŚĆ... Prawdziwa jest od Boga... MIŁOŚĆ Ojca i Syna... Duch Święty... Odkrywam obszar Bożego Ducha... Żyję w Duchu... W MIŁOŚCI...

PS. Żal Mi (....) tłumu... Początkiem działania Jezusa jest współczucie (...). Ulitowanie w języku greckim nawiązuje do słowa "wnętrzności" (macica matki). Jest to podstawowy przymiot Boga miłości, który jest macierzyńskim Ojcem [S. Fausti SJ, Wspólnota czyta Ewangelię według św. Mateusza, s. 318n]...