"Ratuj, Panie...", czyli Psalm 12...

Psalm 12

"Kierownikowi chóru. Na oktawę. Psalm. Dawidowy.
Ratuj, Panie, bo nie ma pobożnych,
zabrakło wiernych wśród ludzi.
Wszyscy mówią kłamliwie do bliźniego,
mówią podstępnymi wargami i z sercem obłudnym.
Niech Pan wygubi wszystkie wargi podstępne
i język pochopny do zuchwałej mowy.
Tych, którzy mówią: «Naszą siłą język,
usta nasze nam służą, któż jest naszym panem?»
Wobec utrapienia biednych i jęku ubogich -
mówi Pan: «Teraz powstanę
i dam zbawienie temu, który go pożąda».
Słowa Pańskie to słowa szczere,
wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi,
siedmiokroć czyszczone.
Ty nas zachowasz, o Panie,
ustrzeżesz nas na wieki od tego plemienia.
Występni krążą dokoła,
gdy to, co najmarniejsze, bierze górę wśród ludzi."

Ratuj, Panie... Autor Psalmu 12 jest osaczony przez nieprzyjaciół (zło). Dlatego ze wszystkich sił woła: "Zbaw mnie, Panie! (JEZU!!!)"...

Wobec utrapienia biednych i jęku ubogich - mówi Pan: «Teraz powstanę i dam zbawienie temu, który go pożąda»... Pan odpowiada: "Gdy głęboka cisza zalegała wszystko, a noc w swoim biegu dosięgała połowy, wszechmocne Twe słowo z nieba, z królewskiej stolicy, jak miecz ostry niosąc Twój nieodwołalny rozkaz, jak srogi wojownik runęło pośrodku zatraconej ziemi" (Mdr 18,14n); "Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas" (J 1,14a)...

Słowa Pańskie to słowa szczere, wypróbowane srebro, bez domieszki ziemi, siedmiokroć czyszczone... "Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, co się stało. W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła" (J 1,1-5)...

Komentarze