"...czym jest człowiek...?", czyli Psalm 8...
Psalm 8
"Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Dawidowy.
O Panie, nasz Boże,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę,
na przekór Twym przeciwnikom,
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców,
księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich,
chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich;
złożyłeś wszystko pod jego stopy:
owce i bydło wszelakie,
a nadto i polne stada,
ptactwo powietrzne oraz ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!"
Dziś - w Niedzielę Chrztu Pana - Bóg woła do człowieka: "KOCHAM CIĘ!"
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś...
Co oznacza wyznanie MIŁOŚCI, które Bóg kieruje do człowieka?
1. Bóg mówi o człowieku (do człowieka): "Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie" (Iz 42,1). Zatem Stwórca wybiera. Gdy myślę o Bożym wybraniu przypomina mi się drugi opis stworzenia człowieka. W Księdze Rodzaju czytam: "Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia" (Rdz 2,7). Widzę Stwórcę, który z pramaterii świata wyciąga glinę - najbardziej szlachetne tworzywo - i rzeźbi arcydzieło - dobrego i pięknego człowieka. Bóg - patrząc na to, co stworzył - z radością stwierdza: "Podobasz mi się!". I dodaje: "Ty jesteś moim dzieckiem!" A więc Stwórca obdarza nas wielką godnością: jesteśmy DZIEĆMI BOŻYMI! Mamy cudownego Ojca, który każdego dnia powtarza: "Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem" (Ps 2,7b) i tak potwierdza swój wybór i przypomina o nieskończonej MIŁOŚCI, którą nas kocha. Bóg Ojciec wybiera nas na swoje dzieci i woła: "Dzieci, ŻYJCIE!"
Naszą odpowiedzią jest uznanie Bożego wybrania i przyjęcie ŻYCIA Stwórcy oraz rozpoznanie w Bogu OJCA, który bezgranicznie nas kocha i przyjęcie MIŁOŚCI, którą ciągle nas obdarowuje. Prorok Izajasz pisze, jak bardzo cierpi i smuci się Bóg, gdy odrzucamy Boże wybranie i nie odpowiadamy na MIŁOŚĆ: "Pan przemawia: «Wykarmiłem i wychowałem synów, lecz oni wystąpili przeciw Mnie. Wół rozpoznaje swego pana i osioł żłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie»" (Iz 1,2)...
2. Bóg mówi o człowieku (do człowieka): "Ja, Pan, powołałem Cię słusznie" (Iz 42,6a). Zatem Bóg powołuje człowieka - woła posługując się naszymi imionami. W Księdze Izajasza czytam: "Ale teraz tak mówi Pan, Stworzyciel twój, Jakubie, i Twórca twój, o Izraelu: «Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu; tyś moim!» Mocno wierzę, że Bóg Ojciec, który zna imiona swoich dzieci, każdego dnia z czułą MIŁOŚCIĄ powołuje (przywołuje) nas do siebie i powtarzając nasze imiona szepcze: "Moje Dzieci! ŻYJCIE ze MNĄ!" A więc Bóg powołuje nas do MIŁOŚCI - więzi i wspólnoty. Chce mieszkać w naszych domach - być Domownikiem naszych serc.
Nasza odpowiedzią jest uznanie Bożego powołania i zgoda na życie w wiecznej Komunii z Bogiem. Aby tak się stało, potrzebujemy otworzyć drzwi życia i zgodzić się na Życie w przyjaźni z Jezusem. Jedynie Emmanuel - Bóg z nami - może przemienić nasze serca - uzdrowić nas z chorób, oczyścić z brudów i rozpalić MIŁOŚCIĄ. Autor Apokalipsy pisze, jak bardzo cierpi i smuci się Bóg, gdy odrzucamy Bożą Przyjaźń i nie odpowiadamy na MIŁOŚĆ: "ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust" (Ap 3,15)...
3. Bóg mówi o człowieku (do człowieka): "Ja, Pan (...) ująłem Cię za rękę" (Iz 42,6b). Zatem na drodze życia Bóg bierze człowieka za rękę (na ręce) i nie pozostawia samego. W Księdze Jozuego czytam: "Czyż ci nie rozkazałem: Bądź mężny i mocny? Nie bój się i nie lękaj, ponieważ z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz" (Joz 1,9).
Naszą odpowiedzią jest zgoda na Boże prowadzenie...
"Kierownikowi chóru. Na wzór z Gat. Dawidowy.
O Panie, nasz Boże,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.
Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę,
na przekór Twym przeciwnikom,
aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców,
księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich,
chwałą i czcią go uwieńczyłeś.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich;
złożyłeś wszystko pod jego stopy:
owce i bydło wszelakie,
a nadto i polne stada,
ptactwo powietrzne oraz ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!"
Dziś - w Niedzielę Chrztu Pana - Bóg woła do człowieka: "KOCHAM CIĘ!"
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz? Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich, chwałą i czcią go uwieńczyłeś...
Co oznacza wyznanie MIŁOŚCI, które Bóg kieruje do człowieka?
1. Bóg mówi o człowieku (do człowieka): "Oto mój Sługa, którego podtrzymuję. Wybrany mój, w którym mam upodobanie" (Iz 42,1). Zatem Stwórca wybiera. Gdy myślę o Bożym wybraniu przypomina mi się drugi opis stworzenia człowieka. W Księdze Rodzaju czytam: "Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia" (Rdz 2,7). Widzę Stwórcę, który z pramaterii świata wyciąga glinę - najbardziej szlachetne tworzywo - i rzeźbi arcydzieło - dobrego i pięknego człowieka. Bóg - patrząc na to, co stworzył - z radością stwierdza: "Podobasz mi się!". I dodaje: "Ty jesteś moim dzieckiem!" A więc Stwórca obdarza nas wielką godnością: jesteśmy DZIEĆMI BOŻYMI! Mamy cudownego Ojca, który każdego dnia powtarza: "Tyś Synem moim, Ja Ciebie dziś zrodziłem" (Ps 2,7b) i tak potwierdza swój wybór i przypomina o nieskończonej MIŁOŚCI, którą nas kocha. Bóg Ojciec wybiera nas na swoje dzieci i woła: "Dzieci, ŻYJCIE!"
Naszą odpowiedzią jest uznanie Bożego wybrania i przyjęcie ŻYCIA Stwórcy oraz rozpoznanie w Bogu OJCA, który bezgranicznie nas kocha i przyjęcie MIŁOŚCI, którą ciągle nas obdarowuje. Prorok Izajasz pisze, jak bardzo cierpi i smuci się Bóg, gdy odrzucamy Boże wybranie i nie odpowiadamy na MIŁOŚĆ: "Pan przemawia: «Wykarmiłem i wychowałem synów, lecz oni wystąpili przeciw Mnie. Wół rozpoznaje swego pana i osioł żłób swego właściciela, Izrael na niczym się nie zna, lud mój niczego nie rozumie»" (Iz 1,2)...
2. Bóg mówi o człowieku (do człowieka): "Ja, Pan, powołałem Cię słusznie" (Iz 42,6a). Zatem Bóg powołuje człowieka - woła posługując się naszymi imionami. W Księdze Izajasza czytam: "Ale teraz tak mówi Pan, Stworzyciel twój, Jakubie, i Twórca twój, o Izraelu: «Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu; tyś moim!» Mocno wierzę, że Bóg Ojciec, który zna imiona swoich dzieci, każdego dnia z czułą MIŁOŚCIĄ powołuje (przywołuje) nas do siebie i powtarzając nasze imiona szepcze: "Moje Dzieci! ŻYJCIE ze MNĄ!" A więc Bóg powołuje nas do MIŁOŚCI - więzi i wspólnoty. Chce mieszkać w naszych domach - być Domownikiem naszych serc.
Nasza odpowiedzią jest uznanie Bożego powołania i zgoda na życie w wiecznej Komunii z Bogiem. Aby tak się stało, potrzebujemy otworzyć drzwi życia i zgodzić się na Życie w przyjaźni z Jezusem. Jedynie Emmanuel - Bóg z nami - może przemienić nasze serca - uzdrowić nas z chorób, oczyścić z brudów i rozpalić MIŁOŚCIĄ. Autor Apokalipsy pisze, jak bardzo cierpi i smuci się Bóg, gdy odrzucamy Bożą Przyjaźń i nie odpowiadamy na MIŁOŚĆ: "ani zimny, ani gorący nie jesteś. Obyś był zimny albo gorący! A tak, skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię wyrzucić z mych ust" (Ap 3,15)...
3. Bóg mówi o człowieku (do człowieka): "Ja, Pan (...) ująłem Cię za rękę" (Iz 42,6b). Zatem na drodze życia Bóg bierze człowieka za rękę (na ręce) i nie pozostawia samego. W Księdze Jozuego czytam: "Czyż ci nie rozkazałem: Bądź mężny i mocny? Nie bój się i nie lękaj, ponieważ z tobą jest Pan, Bóg twój, wszędzie, gdziekolwiek pójdziesz" (Joz 1,9).
Naszą odpowiedzią jest zgoda na Boże prowadzenie...
Komentarze
Prześlij komentarz