"Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii!", czyli o roli szafarza Bożych dzieł...

1 Kor 9,15-18

"Lecz ja z żadnego z tych praw nie skorzystałem. Piszę zaś to, nie żeby coś osiągnąć w ten sposób. Wolałbym raczej umrzeć niż... Nikt mię nie pozbawi mojej chluby. Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii! Gdybym to czynił z własnej woli, miałbym zapłatę, lecz jeśli działam nie z własnej woli, to tylko spełniam obowiązki szafarza. Jakąż przeto mam zapłatę? Otóż tę właśnie, że głosząc Ewangelię bez żadnej zapłaty, nie korzystam z praw, jakie mi daje Ewangelia."

Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii! Święty Paweł jest przekonany, że tylko droga Ewangelii - przyjęcia Dobrej Nowiny i niestrudzonej służby Słowu Bożemu - może dać życiu właściwy smak i przynieść wewnętrzny pokój. To pragnienie życia Ewangelią rodzi w Apostole narodów wewnętrzny imperatyw - żarliwy uczeń Pana odczuwa w sobie konieczność głoszenia Dobrej Nowiny o Jezusie - Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym Królu...

...jeśli działam nie z własnej woli, to tylko spełniam obowiązki szafarza... Święty Paweł - jako Sługa Słowa - wie, że tylko Stwórcy należy się cześć i Chwała. Pan, choć współdziała z ludźmi (apostołami - posłańcami), zawsze jest pierwszy. Dlatego Boży szafarze (współpracownicy) nie mogą czynić się właścicielami Łaski i gospodarzami Królestwa. Boży ludzie są pokornymi sługami Jezusa i gorliwymi pracownikami na niwie Pana...