"Ojcze, zgrzeszyłem...", czyli historia człowieka (DZIECKA) widziana oczyma Boga (OJCA)...

Joz 5,9-12
"I rzekł Pan do Jozuego: Dziś zrzuciłem z was hańbę egipską. Rozłożyli się obozem Izraelici w Gilgal i tam obchodzili Paschę czternastego dnia miesiąca wieczorem, na stepach Jerycha. Następnego dnia Paschy jedli z plonu tej krainy, chleby przaśne i ziarna prażone tego samego dnia. Manna ustała następnego dnia gdy zaczęli jeść plon tej ziemi. Nie mieli już więcej Izraelici manny, lecz żywili się tego roku z plonów ziemi Kanaan."

Ps 34,2-7
"Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego Chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku."

2 Kor 5,17-21
"Jeżeli więc ktoś pozostaje w Chrystusie, jest nowym stworzeniem. To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe. Wszystko zaś to pochodzi od Boga, który pojednał nas z sobą przez Chrystusa i zlecił na posługę jednania. Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania. Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem. On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą."

Łk 15,1-3.11-32
"W owym czasie zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie. Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: Pewien człowiek miał dwóch synów. Młodszy z nich rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada. Podzielił więc majątek między nich. Niedługo potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój majątek, żyjąc rozrzutnie. A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam zaczął cierpieć niedostatek. Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał go na swoje pola żeby pasł świnie. Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie; już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. Wybrał się więc i poszedł do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić. Tymczasem starszy jego syn przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko domu, usłyszał muzykę i tańce. Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. Ten mu rzekł: Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go zdrowego. Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i tłumaczył mu. Lecz on odpowiedzał ojcu: Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi. Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę. Lecz on mu odpowiedział: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. A trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął a odnalazł się."

Repetitio est mater studiorum...
http://zuchbozy.blogspot.com/2013/03/biblia-w-piguce-czyli-przypowiesc-o.html
http://zuchbozy.blogspot.com/2013/03/przypowiesc-o-synu-marnotrawnym-w_10.html

Bóg (OJCIEC) tak widzi dzieje człowieka (DZIECKA):

Akt I: Pewien człowiek miał (...) synów... Pierwsza część jest obrazem przyjaźni między człowiekiem - stworzeniem - DZIECKIEM a Bogiem - Stwórcą - OJCEM... Człowiek żyje w bliskości swojego Boga. DZIECKO (SYN) słyszy: Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy... Jest jak w Raju...
Akt II: Młodszy (...) rzekł do ojca: Ojcze, daj mi część majątku, która na mnie przypada (...). Niedługo potem (...) zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony... Człowiek, posiadając skarby dane przez Boga, zabiera wszystko i odchodzi. DZIECKO szuka (pełni) życia i chce urzeczywistnić swój dar wolności bez OJCA. Jednakże wyjście z DOMU OJCA sprawia, że SYN gubi się i totalnie zatraca. Degradacja (degeneracja) sięga szczytu, gdy DZIECKO umiera z głodu...
Akt III: Wtedy zastanowił się... SYN wchodzi do swojego serca (staje w prawdzie) i widzi, że z życia (Życia), które otrzymał w darze, już nic nie zostało. Wnętrze DZIECKA przypomina miejsce, po którym przetoczyła się ogromna fala tsunami. Człowiek widzi, że wszystko się rozwaliło i rozsypało. Ale właśnie wtedy SYN zagląda do swojego serca i zaczyna się modlić: Ojcze, zgrzeszyłem. (...) już nie jestem godzien nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników... SYN przypomina sobie o OJCU. Posługując się logiką sprawiedliwości, chce wszystko odpokutować, by zasłużyć sobie na tytuł najemnika (niewolnika). Co na to OJCIEC? Pan o(d)powiada: gdy SYN był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec (OJCIEC) i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go... OJCIEC przyjmuje SYNA... Przebacza wszystko...
Akt IV: Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się, ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się. I zaczęli się bawić... DZIECKO wraca do OJCA (comeback). SYN odzyskuje utraconą godność... Znów jest jak w Raju...

Gdzie jestem w przypowieści o miłosiernym OJCU i marnotrawnym SYNU właśnie dziś - w czwartą Niedzielę Wielkiego Postu (w Niedzielę RADOŚCI Laetare)?
Jeżeli jestem w akcie pierwszym lub czwartym, to mogę się ucieszyć i uwielbić Boga...
Jeżeli jestem w akcie drugim, to - słysząc SŁOWA: Dziś chcę zrzucić z ciebie hańbę egipską... - mogę przejść do aktu trzeciego...

To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe... 

Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał i wyzwolił od wszelkiej trwogi...

Przypowieść o MIŁOSIERDZIU BOGA w wersji Pracowni Artystycznej Fides (https://www.facebook.com/FidesPracownia/photos/a.1453304601585165.1073741828.1452873704961588/1667381863510770/?type=3&theater):