"Aaron będzie nosił imiona synów Izraela (...) na swym sercu...", czyli o kapłańskiej pamięci serca...
Wj 28,15-30
"Uczynisz też pektorał do zasięgania wyroczni; a wykonają go biegli tkacze w ten sam sposób jak efod: ze złotych nici, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru. Będzie kwadratowy i we dwoje złożony, a długość jego i szerokość będzie wynosiła jedną piędź. Umieścisz na nim cztery rzędy drogich kamieni; w pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd, w drugim rzędzie granat, szafir i beryl, w trzecim rzędzie opal, agat i ametyst, a wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Będą osadzone w oprawie ze złota w odpowiednich rzędach. Kamienie te otrzymają imiona synów Izraela: będzie ich dwanaście według ich imion; będą ryte na wzór pieczęci, każdy z własnym imieniem, według dwunastu pokoleń. Uczynisz do pektorału łańcuszki skręcone na kształt sznurka ze szczerego złota. Uczynisz też do pektorału dwa złote pierścienie i przyprawisz oba te pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Dwa złote sznury przewleczesz przez oba pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Oba zaś drugie końce obydwu sznurów przyszyjesz do obu opraw i przywiążesz do przedniego naramiennika efodu. Potem wykonasz jeszcze dwa inne pierścienie - i przyszyjesz je na dwóch [dolnych] końcach pektorału u jego brzegu po stronie wewnętrznej, zwróconej do efodu. W końcu wykonasz jeszcze dwa inne złote pierścienie i przyszyjesz je do obu naramienników efodu po zewnętrznej stronie u dołu, w miejscu spięcia efodu z przepaską. Potem zwiąże się pierścienie pektorału z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury, tak żeby pektorał leżał na przepasce efodu i nie mógł się przesunąć ze swego miejsca na efodzie. W ten sposób Aaron będzie nosił imiona synów Izraela, wypisane na pektorale dla zasięgania wyroczni, na swym sercu, gdy będzie wchodził do Miejsca Świętego, aby pamiętał przed Panem ustawicznie. Do pektorału dla zasięgania wyroczni włożysz urim i tummim, aby były na sercu Aarona, gdy będzie wchodził przed oblicze Pana. I tak będzie nosił Aaron zawsze na sercu swoim [pektorał] do zasięgania wyroczni dla Izraelitów przed obliczem Pana."
W Księdze Wyjścia czytamy opis pektorału. Była to część kapłańskich szat...
W Katolickim Komentarzu Biblijnym czytamy: Do kaftana arcykapłańskiego była przyczepiona pochewka o wymiarach ponad 20-20 cm, wykonana z tego samego materiału co efod i wewnętrzna zasłona Miejsca Najświętszego. Wszyto w nią dwanaście kamieni osadzonych w delikatną oprawę ze złota symbolizujących dwanaście pokoleń Izraela. Dwa złote skręcone łańcuszki łączyły torbę z naramiennikami efodu (ww. 22-25: Uczynisz do pektorału łańcuszki skręcone na kształt sznurka ze szczerego złota. Uczynisz też do pektorału dwa złote pierścienie i przyprawisz oba te pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Dwa złote sznury przewleczesz przez oba pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Oba zaś drugie końce obydwu sznurów przyszyjesz do obu opraw i przywiążesz do przedniego naramiennika efodu), zaś dwa fioletowe sznury łączyły dolną część torby z brzegiem efodu (ww. 26-28: Potem wykonasz jeszcze dwa inne pierścienie - i przyszyjesz je na dwóch [dolnych] końcach pektorału u jego brzegu po stronie wewnętrznej, zwróconej do efodu. W końcu wykonasz jeszcze dwa inne złote pierścienie i przyszyjesz je do obu naramienników efodu po zewnętrznej stronie u dołu, w miejscu spięcia efodu z przepaską. Potem zwiąże się pierścienie pektorału z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury, tak żeby pektorał leżał na przepasce efodu i nie mógł się przesunąć ze swego miejsca na efodzie); torba pektorału znajdowała się zatem blisko ciała. Aaron jako arcykapłan reprezentował cały naród gdy "stawał przed Jahwe", ponieważ nosił na sercu (por. Pwt 6,6: "Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję") 12 synów Izraela, "pamiętał (o nich) przed Panem ustawicznie (w. 29: W ten sposób Aaron będzie nosił imiona synów Izraela, wypisane na pektorale dla zasięgania wyroczni, na swym sercu, gdy będzie wchodził do Miejsca Świętego, aby pamiętał przed Panem ustawicznie) [s. 94].
Cały opis jest dość zawiły. Jednak summa summarum pektorał, który stanowił o kapłańskiej tożsamości, miał za zadanie przypominać o jednym - dla każdego człowieka powołanego do służby Bożej wielkim skarbem jest bliźni - człowiek, którego miejsce jest w kapłańskim sercu...
"Uczynisz też pektorał do zasięgania wyroczni; a wykonają go biegli tkacze w ten sam sposób jak efod: ze złotych nici, z fioletowej i czerwonej purpury, z karmazynu i z kręconego bisioru. Będzie kwadratowy i we dwoje złożony, a długość jego i szerokość będzie wynosiła jedną piędź. Umieścisz na nim cztery rzędy drogich kamieni; w pierwszym rzędzie rubin, topaz i szmaragd, w drugim rzędzie granat, szafir i beryl, w trzecim rzędzie opal, agat i ametyst, a wreszcie w czwartym rzędzie chryzolit, onyks i jaspis. Będą osadzone w oprawie ze złota w odpowiednich rzędach. Kamienie te otrzymają imiona synów Izraela: będzie ich dwanaście według ich imion; będą ryte na wzór pieczęci, każdy z własnym imieniem, według dwunastu pokoleń. Uczynisz do pektorału łańcuszki skręcone na kształt sznurka ze szczerego złota. Uczynisz też do pektorału dwa złote pierścienie i przyprawisz oba te pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Dwa złote sznury przewleczesz przez oba pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Oba zaś drugie końce obydwu sznurów przyszyjesz do obu opraw i przywiążesz do przedniego naramiennika efodu. Potem wykonasz jeszcze dwa inne pierścienie - i przyszyjesz je na dwóch [dolnych] końcach pektorału u jego brzegu po stronie wewnętrznej, zwróconej do efodu. W końcu wykonasz jeszcze dwa inne złote pierścienie i przyszyjesz je do obu naramienników efodu po zewnętrznej stronie u dołu, w miejscu spięcia efodu z przepaską. Potem zwiąże się pierścienie pektorału z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury, tak żeby pektorał leżał na przepasce efodu i nie mógł się przesunąć ze swego miejsca na efodzie. W ten sposób Aaron będzie nosił imiona synów Izraela, wypisane na pektorale dla zasięgania wyroczni, na swym sercu, gdy będzie wchodził do Miejsca Świętego, aby pamiętał przed Panem ustawicznie. Do pektorału dla zasięgania wyroczni włożysz urim i tummim, aby były na sercu Aarona, gdy będzie wchodził przed oblicze Pana. I tak będzie nosił Aaron zawsze na sercu swoim [pektorał] do zasięgania wyroczni dla Izraelitów przed obliczem Pana."
W Księdze Wyjścia czytamy opis pektorału. Była to część kapłańskich szat...
W Katolickim Komentarzu Biblijnym czytamy: Do kaftana arcykapłańskiego była przyczepiona pochewka o wymiarach ponad 20-20 cm, wykonana z tego samego materiału co efod i wewnętrzna zasłona Miejsca Najświętszego. Wszyto w nią dwanaście kamieni osadzonych w delikatną oprawę ze złota symbolizujących dwanaście pokoleń Izraela. Dwa złote skręcone łańcuszki łączyły torbę z naramiennikami efodu (ww. 22-25: Uczynisz do pektorału łańcuszki skręcone na kształt sznurka ze szczerego złota. Uczynisz też do pektorału dwa złote pierścienie i przyprawisz oba te pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Dwa złote sznury przewleczesz przez oba pierścienie na obu [górnych] końcach pektorału. Oba zaś drugie końce obydwu sznurów przyszyjesz do obu opraw i przywiążesz do przedniego naramiennika efodu), zaś dwa fioletowe sznury łączyły dolną część torby z brzegiem efodu (ww. 26-28: Potem wykonasz jeszcze dwa inne pierścienie - i przyszyjesz je na dwóch [dolnych] końcach pektorału u jego brzegu po stronie wewnętrznej, zwróconej do efodu. W końcu wykonasz jeszcze dwa inne złote pierścienie i przyszyjesz je do obu naramienników efodu po zewnętrznej stronie u dołu, w miejscu spięcia efodu z przepaską. Potem zwiąże się pierścienie pektorału z pierścieniami efodu sznurem z fioletowej purpury, tak żeby pektorał leżał na przepasce efodu i nie mógł się przesunąć ze swego miejsca na efodzie); torba pektorału znajdowała się zatem blisko ciała. Aaron jako arcykapłan reprezentował cały naród gdy "stawał przed Jahwe", ponieważ nosił na sercu (por. Pwt 6,6: "Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję") 12 synów Izraela, "pamiętał (o nich) przed Panem ustawicznie (w. 29: W ten sposób Aaron będzie nosił imiona synów Izraela, wypisane na pektorale dla zasięgania wyroczni, na swym sercu, gdy będzie wchodził do Miejsca Świętego, aby pamiętał przed Panem ustawicznie) [s. 94].
Cały opis jest dość zawiły. Jednak summa summarum pektorał, który stanowił o kapłańskiej tożsamości, miał za zadanie przypominać o jednym - dla każdego człowieka powołanego do służby Bożej wielkim skarbem jest bliźni - człowiek, którego miejsce jest w kapłańskim sercu...
Komentarze
Prześlij komentarz