"Omamiła go długą namową, (...) podążył tuż za nią niezwłocznie...", czyli opis grzechu...

Prz 7,1-27

"Synu, przestrzegaj słów moich, moje nakazy przechowuj u siebie!
Strzeż mych nakazów, byś żył, jak źrenicy oka - mych uwag.
Do palca je swego przymocuj, na tablicy serca je zapisz.
Mów do mądrości: «Ma siostro!», przyjaciółką nazywaj roztropność,
abyś się ustrzegł przed cudzą żoną, przed obcą, co mowę ma gładką
Przez okno bowiem swego domu, przez kratę się przyglądałem,
ujrzałem wśród nieświadomych, poznałem pomiędzy chłopcami młodzieńca lekkomyślnego.
Przechodził ulicą obok narożnika, na drogę do domu jej wstąpił,
o zmroku, o późnej godzinie, pod osłoną nocnych ciemności.
Oto kobieta wychodzi naprzeciw - strój nierządnicy, a zamiar ukryty,
wzburzona, nieopanowana, nie ustoi w domu jej noga:
to na ulicy, to na placu, na każdym rogu czatuje.
Chwyciła go i obejmuje, z bezczelną miną doń rzekła:
«Miałam złożyć ofiarę biesiadną, dziś dopełniłam swych ślubów,
wyszłam tobie naprzeciw, zaczęłam cię szukać, znalazłam.
Kilimem swe łoże wysłałam, kobiercem wzorzystym z Egiptu,
swą pościel mirrą skropiłam, aloesem i cynamonem.
Chodź, pijmy rozkosz do rana, miłością się cieszmy,
bo mąż poza domem przebywa, udał się w drogę daleką:
wór pieniędzy zabrał ze sobą, ma wrócić na pełnię księżyca».
Omamiła go długą namową, pochlebstwem swych warg go uwiodła;
podążył tuż za nią niezwłocznie, jak wół, co idzie na rzeź, jak jeleń związany powrozem,
aż strzała przeszyje wątrobę; jak wróbel, co wpada w sidło, nieświadom, że idzie o życie.

Teraz, synowie, słuchajcie mnie, zważajcie na słowa ust moich;

niechaj twe serce w jej stronę nie zbacza, po ścieżkach jej się nie błąkaj;
bo wielu raniła, strąciła ich wielu - a wszystkich zabiła.
Dom jej drogą jest do Szeolu: co w podwoje śmierci prowadzi."

1. SŁOWO jest SKARBEM. Każdy pobożny Izraelita znał na pamięć fragment z Księgi Powtórzonego Prawa: "Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu. Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą przed oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach" (Pwt 6,6-9)...

2. Bóg przekonuje człowieka (młodego mężczyznę): Mów do mądrości: «Ma siostro!», przyjaciółką nazywaj roztropność... I dodaje: abyś się ustrzegł przed cudzą żoną, przed obcą, co mowę ma gładką...

3. Człowiek (młodzieniec) niestety daje się zwieść [Omamiła go długą namową, (...) podążył tuż za nią niezwłocznie]. Gianfranco Ravasi pisze: Jest późne popołudnie. Słońce skłania się ku zachodowi. Nauczyciel patrzy przez okno zza zasłony chroniącej przed upałem. I oto naiwny młodzieniec pada ofiarą pokusy podsuniętej przez jakąś obcą - zamężną, lecz w stroju noszonym przez nierządnice. Wabi młodzieńca prośbą, by mógł jej wywiązać się ze złożonego ślubu: mąż jest nieobecny, więc nie ma na to środków, a wszystkiemu mógłby zaradzić akt wystawionej na sprzedaż miłości. W Księdze Powtórzonego Prawa zawarty jest natomiast wyraźny zakaz takich praktyk: "Nie zaniesiesz do domu Pana, Boga twego, zarobku nierządnicy, bo brzydzi się tym Pan, Bóg twój" (Pwt 23,19). Młodzieniec daje wiarę historyjce i wpada w sidła niczym jeleń... (Biblia dla każdego, t. VI, s. 12)...