"Pij wodę z własnej cysterny...", czyli zachęta do wierności...

Prz 5,15-20

"Pij wodę z własnej cysterny,
tę, która płynie z twej studni.
Na zewnątrz mają bić twoje źródła?
Tworzyć na placach strumienie?
Niech służy dla ciebie samego,
a nie innym wraz z tobą;
niech źródło twe świętym zostanie,
znajduj radość w żonie młodości.
Przemiła to łania i wdzięczna kozica,
jej piersią upajaj się zawsze,
w miłości jej stale czuj rozkosz!
Po cóż, mój synu, upajać się obcą
i obejmować piersi nieznanej?"

Pij wodę z własnej cysterny, tę, która płynie z twej studni... Żona jest dla męża jedyną cysterną, z której może pić najlepszą wodę... I vice versa...

...niech źródło twe świętym zostanie... Sądzę, że małżeństwo to święta przestrzeń, wobec której żona i mąż mogą zachowywać największą delikatność. Tu przypomina mi się spotkanie Mojżesza z Bogiem w płonącym krzewie i Słowa Pana: "Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą..." (Wj 3,5b). Bodaj beduini powtarzali, że nie wolno pluć do studni, z której czerpie się wodę...

Przemiła to łania i wdzięczna kozica, jej piersią upajaj się zawsze, w miłości jej stale czuj rozkosz! Autor chwali wierność męża wobec żony. Przypominają się opis(y) pięknej miłości między mężczyzną a kobietą z Pieśni nad Pieśniami. Miłość między małżonkami (oblubienicą a oblubieńcem) jest wyłączna i całkowita (G. Ravasi, Biblia dla każdego, t. VI, s. 10)...