"Aby cię ustrzec przed cudzą żoną...", czyli przestoga przed niewiernością...

Prz 2,16-19

"Aby cię ustrzec przed cudzą żoną, przed obcą, co mowę ma gładką,
co przyjaciela młodości rzuciła, Bożego przymierza niepomna.
Już dom jej ku śmierci się chyli, ku cieniom [Szeolu] jej droga:
każdy, kto idzie do niej, nie wraca, nie odnajdzie ścieżek życia."

W Biblii (zwłaszcza w księgach prorockich) przestroga przed niewiernością (cudzołóstwem) nie brzmiała tylko jak memento dla mężów i żon, lecz była wołaniem Boga do człowieka - błaganiem o wierność.
W Księdze Przysłów pojawia się postać rozwiązłej i cudzołożnej kobiety [Aby cię ustrzec przed cudzą żoną, przed obcą, co mowę ma gładką]. Gianfranco Ravasi pisze: Tę zwodniczą postać interpretowano na wiele sposobów: jako cudzołożnicę (wersety 16-17), prostytutkę, pogankę, kapłankę kultów płodności obecnych w świecie pierwotnych mieszkańców Palestyny - Kananejczyków, kobietę z marginesu, cudzoziemkę w ścisłym sensie itp. Na pewno jest ona jednak na przeciwnym biegunie niż Mądrość. Jej drogi prowadzą bowiem do fałszu, zła i śmierci. Z tym wszystkim przypomina ona kusicielkę, z którą spotkaliśmy się już w słynnym opisie z Księgi Rodzaju 3 [Biblia dla każdego, t. VI, s. 6)...