'Ustaje moja dusza [dążąc] ku Twemu zbawieniu..."

Ps 119,81-88

Kaf (XI)
"Ustaje moja dusza [dążąc] ku Twemu zbawieniu;
pokładam ufność w Twoim słowie.
Ustają moje oczy [spoglądając] ku Twemu słowu:
kiedyż mnie pocieszysz?
Bo chociaż jestem jak bukłak wśród dymu,
nie zapomniałem Twych ustaw.
Ile dni słudze Twojemu zostaje?
Kiedy wykonasz
wyrok na prześladowcach?
Doły wykopali na mnie zuchwalcy,
którzy nie postępują według Twego Prawa.
Wszystkie przykazania Twoje są wierne;
gdy kłamstwem mnie prześladują - pomóż mi!
Niemalże pokonaliby mnie na ziemi;
ja zaś nie porzuciłem Twoich postanowień.
Według swej łaski zapewnij mi życie,
ja zaś chcę przestrzegać napomnień ust Twoich."

Jedenasta część (Kaf) Psalmu 119 to opis dramatu człowieka, który zmaga się ze swoja słabością i ze złem (nieprzyjacielem) [Ustaje moja dusza [dążąc] ku Twemu zbawieniu (...) Ustają moje oczy [spoglądając] ku Twemu słowu (...). Doły wykopali na mnie zuchwalcy. (...) kłamstwem mnie prześladują (...). Niemalże pokonaliby mnie na ziemi]. Jednak Psalmista woła: pokładam ufność w Twoim słowie. (...) nie zapomniałem Twych ustaw. (...) nie porzuciłem Twoich postanowień... W obliczu złych mocy arcy-dzielny człowiek, wierzący w moc SŁOWA, modli się do Boga: pomóż mi!