"Nienawidzę ludzi chwiejnych..."

Ps 119,113-120

Samek (XV)
"Nienawidzę ludzi chwiejnych,
a Prawo Twoje miłuję.
Ty jesteś obrońcą moim i moją tarczą:
pokładam ufność w Twoim słowie.
Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy,
strzec będę przykazań Boga mojego.
Podtrzymaj mnie według swojej obietnicy, bym żył;
nie zawiedź mojej nadziei!
Wzmocnij mnie, abym doznał ratunku
i cieszył się zawsze z Twych ustaw.
Odrzucasz wszystkich, co odstępują od Twoich ustaw,
bo zamiary ich są kłamliwe.
Jak żużle oceniasz wszystkich występnych w kraju,
dlatego miłuję Twoje napomnienia.
Drży moje ciało z bojaźni przed Tobą
i lękam się Twoich wyroków."

Zdarza się, że serce człowieka jest chwiejne. Raz kierujemy się ku dobru (słuchamy Bożego Ducha), raz ku złu (słuchamy złego ducha). To chwianie się na dwie strony (duchowa schizofrenia) nie podoba się Stwórcy [Nienawidzę ludzi chwiejnych]. Ale Bóg może i chce nas uzdrowić! Rodzi się pytanie: jak doświadczyć wewnętrznej przemiany? Psalmista wyznaje: Prawo Twoje miłuję... Zatem uzdrowienie dokonuje się dzięki MIŁOŚCI do SŁOWA. Mamy pewność, że Bóg będzie nas bronił [Ty jesteś obrońcą moim i moją tarczą]. My możemy zaufać [pokładam ufność w Twoim słowie] i starać się, by choć na krok nie odejść od SŁOWA [strzec będę przykazań Boga mojego]. A gdy brak(nie) nam sił, Psalmista radzi wołać (modlić się): Podtrzymaj mnie według swojej obietnicy, bym żył; nie zawiedź mojej nadziei! Wzmocnij mnie, abym doznał ratunku...