"Potem ujrzałem: Oto drzwi otwarte w niebie..."
Ap 4,1-11
Potem ujrzałem:
Oto drzwi otwarte w niebie,
a głos, ów pierwszy, jaki usłyszałem,
jak gdyby trąby mówiącej ze mną, powiedział:
«Wstąp tutaj, a to ci ukażę, co potem musi się stać».
Doznałem natychmiast zachwycenia:
A oto w niebie stał tron
i na tronie [ktoś] zasiadał.
A Zasiadający był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika,
a tęcza dokoła tronu - podobna z wyglądu do szmaragdu.
Dokoła tronu - dwadzieścia cztery trony,
a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców,
odzianych w białe szaty,
a na ich głowach złote wieńce.
A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy,
i płonie przed tronem siedem lamp ognistych,
które są siedmiu Duchami Boga.
Przed tronem - niby szklane morze podobne do kryształu,
a w środku tronu i dokoła tronu
cztery Zwierzęta pełne oczu z przodu i z tyłu:
Zwierzę pierwsze podobne do lwa,
Zwierzę drugie podobne do wołu,
Zwierzę trzecie mające twarz jak gdyby ludzką
i Zwierzę czwarte podobne do orła w locie.
Cztery Zwierzęta - a każde z nich ma po sześć skrzydeł - dokoła i wewnątrz są pełne oczu,
i nie mają spoczynku, mówiąc dniem i nocą:
Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący,
Który był i Który jest, i Który przychodzi.
A ilekroć Zwierzęta oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie
Zasiadającemu na tronie,
Żyjącemu na wieki wieków,
upada dwudziestu czterech Starców przed Zasiadającym na tronie
i oddaje pokłon Żyjącemu na wieki wieków,
i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc:
«Godzien jesteś, Panie i Boże nasz,
odebrać chwałę i cześć, i moc,
boś Ty stworzył wszystko,
a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone»."
Autor Apokalipsy pisze: Potem ujrzałem: Oto drzwi otwarte w niebie... Jan widzi drzwi do Nieba... Są otwarte... Pan zaprasza: Wstąp tutaj, a to ci ukażę, co potem musi się stać... Co widać w Niebie? oto w niebie stał tron i na tronie [ktoś] zasiadał. A Zasiadający był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika, a tęcza dokoła tronu - podobna z wyglądu do szmaragdu... Zatem przez niebiańskie drzwi widać Króla. Zasiada na tronie. Siedzący na tronie jest postacią zagadkową, zakrytą i niewidzialną w swojej niedostępnej tajemnicy. Władze ludzkiego oka wychwytują pewne przebłyski, które kojarzą się z drogocennymi kamieniami i ich blaskiem (G. Ravasi, Apokalipsa, s. 47n). Wokół tronu rozpościera się tęcza, która jest aureolą - oznacza Bożą przestrzeń. Co jeszcze widać przez otwarte drzwi? Dokoła tronu - dwadzieścia cztery trony, a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców... Ravasi identyfikuje starców z senatorami lub doradcami, którzy otaczają rzymskiego cesarza, tworząc radę korony (tamże, s. 48). Starcy (w języku greckim presbyteroi) mogą też oznaczać ludzi stojących na czele wspólnoty chrześcijańskiej. Tak więc uosabiają oni lud Boży, wezwany do udziału w niebieskim zgromadzeniu (tamże, s. 49). Czytamy, że z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy, i płonie przed tronem siedem lamp ognistych, które są siedmiu Duchami Boga... Odgłosy nawałnicy były właściwe dla teofanii (objawienia się Boga) w Starym Testamencie. "Siedem Duchów Boga" to Boży Duch w całej pełni światła i miłości, symbolizowanej przez ogień (tamże). Przed tronem Jan widzi - niby szklane morze podobne do kryształu... Morze zdaje się przywoływać Morze Czerwone, przez które kiedyś przeszedł Naród Wybrany. Wizja Jana staje się coraz bardziej zagadkowa: w środku tronu i dokoła tronu cztery Zwierzęta pełne oczu z przodu i z tyłu: Zwierzę pierwsze podobne do lwa, Zwierzę drugie podobne do wołu, Zwierzę trzecie mające twarz jak gdyby ludzką i Zwierzę czwarte podobne do orła w locie... Te cztery Zwierzęta z tysiącami oczu wyobrażają wszechobecność, opatrzność i wszechwiedzę Boga, który nad wszystkim czuwa i przed którym nic nie może się ukryć. Ich wygląd symbolizuje kosmos w jego czterech elementach: lew oznacza ogień, wół ziemię, człowiek ludzkość, orzeł powietrze (...). Począwszy od Ireneusza z Lyonu, Ojca Kościoła (...), te cztery Zwierzęta stały się symbolami poszczególnych ewangelistów (lew - Marek; wół - Łukasz; człowiek - Mateusz; orzeł - Jan). W rzeczywistości (...) cztery Zwierzęta ucieleśniają obecność Boga w całym bycie, są Jego Duchem, który działa we wszystkim (tamże, s. 49n). Niebiański chór śpiewa pieśń uwielbienia: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi... oraz Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone..., i oddaje pokłon Królowi - Zasiadającemu na tronie, Żyjącemu na wieki wieków...
Potem ujrzałem:
Oto drzwi otwarte w niebie,
a głos, ów pierwszy, jaki usłyszałem,
jak gdyby trąby mówiącej ze mną, powiedział:
«Wstąp tutaj, a to ci ukażę, co potem musi się stać».
Doznałem natychmiast zachwycenia:
A oto w niebie stał tron
i na tronie [ktoś] zasiadał.
A Zasiadający był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika,
a tęcza dokoła tronu - podobna z wyglądu do szmaragdu.
Dokoła tronu - dwadzieścia cztery trony,
a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców,
odzianych w białe szaty,
a na ich głowach złote wieńce.
A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy,
i płonie przed tronem siedem lamp ognistych,
które są siedmiu Duchami Boga.
Przed tronem - niby szklane morze podobne do kryształu,
a w środku tronu i dokoła tronu
cztery Zwierzęta pełne oczu z przodu i z tyłu:
Zwierzę pierwsze podobne do lwa,
Zwierzę drugie podobne do wołu,
Zwierzę trzecie mające twarz jak gdyby ludzką
i Zwierzę czwarte podobne do orła w locie.
Cztery Zwierzęta - a każde z nich ma po sześć skrzydeł - dokoła i wewnątrz są pełne oczu,
i nie mają spoczynku, mówiąc dniem i nocą:
Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący,
Który był i Który jest, i Który przychodzi.
A ilekroć Zwierzęta oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie
Zasiadającemu na tronie,
Żyjącemu na wieki wieków,
upada dwudziestu czterech Starców przed Zasiadającym na tronie
i oddaje pokłon Żyjącemu na wieki wieków,
i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc:
«Godzien jesteś, Panie i Boże nasz,
odebrać chwałę i cześć, i moc,
boś Ty stworzył wszystko,
a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone»."
Autor Apokalipsy pisze: Potem ujrzałem: Oto drzwi otwarte w niebie... Jan widzi drzwi do Nieba... Są otwarte... Pan zaprasza: Wstąp tutaj, a to ci ukażę, co potem musi się stać... Co widać w Niebie? oto w niebie stał tron i na tronie [ktoś] zasiadał. A Zasiadający był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika, a tęcza dokoła tronu - podobna z wyglądu do szmaragdu... Zatem przez niebiańskie drzwi widać Króla. Zasiada na tronie. Siedzący na tronie jest postacią zagadkową, zakrytą i niewidzialną w swojej niedostępnej tajemnicy. Władze ludzkiego oka wychwytują pewne przebłyski, które kojarzą się z drogocennymi kamieniami i ich blaskiem (G. Ravasi, Apokalipsa, s. 47n). Wokół tronu rozpościera się tęcza, która jest aureolą - oznacza Bożą przestrzeń. Co jeszcze widać przez otwarte drzwi? Dokoła tronu - dwadzieścia cztery trony, a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców... Ravasi identyfikuje starców z senatorami lub doradcami, którzy otaczają rzymskiego cesarza, tworząc radę korony (tamże, s. 48). Starcy (w języku greckim presbyteroi) mogą też oznaczać ludzi stojących na czele wspólnoty chrześcijańskiej. Tak więc uosabiają oni lud Boży, wezwany do udziału w niebieskim zgromadzeniu (tamże, s. 49). Czytamy, że z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy, i płonie przed tronem siedem lamp ognistych, które są siedmiu Duchami Boga... Odgłosy nawałnicy były właściwe dla teofanii (objawienia się Boga) w Starym Testamencie. "Siedem Duchów Boga" to Boży Duch w całej pełni światła i miłości, symbolizowanej przez ogień (tamże). Przed tronem Jan widzi - niby szklane morze podobne do kryształu... Morze zdaje się przywoływać Morze Czerwone, przez które kiedyś przeszedł Naród Wybrany. Wizja Jana staje się coraz bardziej zagadkowa: w środku tronu i dokoła tronu cztery Zwierzęta pełne oczu z przodu i z tyłu: Zwierzę pierwsze podobne do lwa, Zwierzę drugie podobne do wołu, Zwierzę trzecie mające twarz jak gdyby ludzką i Zwierzę czwarte podobne do orła w locie... Te cztery Zwierzęta z tysiącami oczu wyobrażają wszechobecność, opatrzność i wszechwiedzę Boga, który nad wszystkim czuwa i przed którym nic nie może się ukryć. Ich wygląd symbolizuje kosmos w jego czterech elementach: lew oznacza ogień, wół ziemię, człowiek ludzkość, orzeł powietrze (...). Począwszy od Ireneusza z Lyonu, Ojca Kościoła (...), te cztery Zwierzęta stały się symbolami poszczególnych ewangelistów (lew - Marek; wół - Łukasz; człowiek - Mateusz; orzeł - Jan). W rzeczywistości (...) cztery Zwierzęta ucieleśniają obecność Boga w całym bycie, są Jego Duchem, który działa we wszystkim (tamże, s. 49n). Niebiański chór śpiewa pieśń uwielbienia: Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi... oraz Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone..., i oddaje pokłon Królowi - Zasiadającemu na tronie, Żyjącemu na wieki wieków...
Komentarze
Prześlij komentarz