"Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika..."

Jk 4,13-17

"Teraz wy, którzy mówicie: «Dziś albo jutro udamy się do tego oto miasta i spędzimy tam rok, będziemy uprawiać handel i osiągniemy zyski», wy, którzy nie wiecie nawet, co jutro będzie. Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika. Zamiast tego powinniście mówić: «Jeżeli Pan zechce, i będziemy żyli, zrobimy to lub owo». Teraz zaś chełpicie się w swej wyniosłości. Każda taka chełpliwość jest przewrotna. Kto zaś umie dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy."

Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika... To pesymistyczna definicja człowieka. Choć z drugiej strony, to, co słyszymy w Środę Popielcową: Memento, homo, quia es ex pulvere et in pulverem revertis ("Pamiętaj, człowieku, że prochem jesteś i w proch się obrócisz"), jest wyrazem ludzkiego realizmu - nasze życie przemija... Ks. Alfons Skowronek przypomniał, że kiedyś podczas liturgii koronacji papieżom wręczana była miska z płonącą pakułą. Diakon wołał wtedy: Sic transit gloria mundi ("Tak przemija chwała świata"). Św. Jakub radzi więc, by przed podjęciem różnych zadań powtarzać: Jeżeli Pan zechce, i będziemy żyli, zrobimy to lub owo...