"Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką...", czyli Ewangelia według proroka Izajasza...

Iz 9,1-6

"Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką;

nad mieszkańcami kraju mroków
światło zabłysło.
Pomnożyłeś radość,
zwiększyłeś wesele.
Rozradowali się przed Tobą,
jak się radują we żniwa,
jak się weselą
przy podziale łupu.
Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo
i drążek na jego ramieniu,
pręt jego ciemięzcy
jak w dniu porażki Madianitów.
Bo każdy but pieszego żołnierza,
każdy płaszcz zbroczony krwią,
pójdą na spalenie, na pastwę ognia.
Albowiem Dziecię nam się narodziło,
Syn został nam dany,
na Jego barkach spoczęła władza.
Nazwano Go imieniem:
Przedziwny Doradca, Bóg Mocny,
Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju.
Wielkie będzie Jego panowanie
w pokoju bez granic
na tronie Dawida
i nad Jego królestwem,
które On utwierdzi i umocni
prawem i sprawiedliwością,
odtąd i na wieki.
Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona."

Prorok Izajasz nazwany został przez św. Hieronima "Ewangelistą Starego Testamentu". Przyczyną nadania tak zaszczytnego tytułu było uznanie wielkiego wkładu, jaki prorok włożył w rozwój mesjanizmu. Bo choć Izajasz żył w VIII stuleciu przed Chrystusem, pisał o Jezusie. Życie proroka upływało w okresie hegemonii na Wschodzie asyryjskiego władcy Tiglat- Pilesera III. W 720 roku pod ciosami Asyrii padło Królestwo Izraela, a w 701 Jerozolima tylko cudem uniknęła katastrofy (Ks. Tadeusz Brzegowy, Prorocy Izraela. Część I, s. 53). Izajasz był zatem świadkiem dramatycznych zdarzeń w dziejach Narodu Wybranego. Stan opuszczenia kraju przedstawia Prorok w obrazie człowieka samotnego i błąkającego się jakby po pustyni pogrążonej w ciemności. Nękany przez głód i pogrążony w smutku nie ma on nic lepszego do zrobienia jak złorzeczyć królowi i samemu Bogu (tamże, s. 99n). Ale właśnie wtedy przychodzi do Izraelitów Słowo pociechy od Pana: Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele... Bóg zapowiada zwycięstwo: Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy jak w dniu porażki Madianitów... Izajasz nawiązuje tu do cudownego triumfu, który odniósł Gedeon. W Księdze Sędziów czytamy, że trzystuosobowa armia izraelska uporała się z wojskiem Madianitów liczącym 32000 żołnierzy! Izraelici pod wodzą Gedeona, zaopatrzeni w rogi, puste dzbany oraz pochodnie, z okrzykiem "Za Pana i za Gedeona", pokonali wielką armię wrogów (zob. Sdz 7,15-25). Skąd wzięli siłę? Od Pana! Gedeon usłyszał bowiem: "Pan jest z tobą (...) - dzielny wojowniku!" (Sdz 6,12). Izajasz zapowiada triumf nad wrogiem, gdy pisze: Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza... Oto zapowiedź Mesjasza...
Zbawiciel Jezus otrzymuje cztery imiona:
Przedziwny Doradca - pele' jo'ec ks. Brzegowy tłumaczy jako "Przedziwny Radca". Jezus może i chce zaradzić wszystkim naszym problemom! Św. Hieronim w Wulgacie posługuje się słowami Admirabilis consiliarius, co można rozumieć jako "Doradca godny podziwu". Zbawiciel rozwiąże wszystkie kłopoty czyniąc zachwycające dzieła... "Przedziwny Radca" to ktoś o najwyższej mądrości i roztropności. W tradycjach Wyjścia termin "pele" oznacza nadprzyrodzone czyny Jahwe, zdziałane dzięki Jego wszechmocy. A zatem przyszły król, mający rządzić narodem, jest obdarzony jakąś nadprzyrodzoną wiedzą (tamże, s. 101).
Bóg Mocny - el gibbor. To mój ulubiony przydomek Zbawiciela. Jezus to największy Wojownik w dziejach ludzkości! To Pan, który ciągle walczy o każdego człowieka! To Król, który oddaje życie, aby ocalić swoich ukochanych! Prorok Jeremiasz woła: "Boże mocny, którego imię jest Pan Zastępów!" (Jr 32,18b).
Odwieczny Ojciec - 'abi 'ad oznacza "Ojciec na Wieki". Tytuł ten wyraża delikatną miłość wobec podwładnych mającego się narodzić króla. Miłość ta będzie trwać na wieki, czyli będzie nieodwołalna, niezmienna (tamże, s. 102). Zbawiciel Jezus jest zatem nie tylko naszym Bratem, ale również Ojcem. W Ewangeliach Pan czasami zwracał się do Apostołów: "Dzieci" (zob. J 21,5). Tytuł "Ojciec na Wieki" wskazuje też na odwieczność Syna Bożego i równość wobec Boga Ojca. W Liście do Hebrajczyków czytamy: "Ten [Syn] (...) jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty" (Hbr 1,3a).
Książę Pokoju - sar szalom. Jezus zaprowadzi wieczny pokój w świecie. W wymiarze finalnym Królestwo Boże będzie przestrzenią wolną od przemocy, gwałtu i nieprawości...

Komentarze

  1. .. :) Bardzo obszerne wyjaśnienie ale mnie interesuje co znaczy ostatnie zdanie; "Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona."Dlaczego "Zazdrosna"??
    zazdrość to przecież jeden z grzechów głównych...

    2Tm4,22+++

    OdpowiedzUsuń
  2. A w Twoim sercu to wyrażenie "zazdrosna miłość" nie rezonuje, nie budzo jakiś skojarzeń i uczuć?....Pytam bo tyle razy piszesz o swoich uczuciach w kontekście Słowa... pewnie najbardziej dla mnie słyszalne jest to jak cierpisz, ale zazdrość jest uczuciem którego ja osobiście doświadczam w takim albo innym momencie życia... i jako stan emocjonalny zazdrość jest obojętna moralnie, bo na emocje nie mamy wpływu.... jeśli natomiast pod wpływem tego uczucia ktoś aktem woli decyduje np. wyrządzić krzywdę sobie lub komuś, albo zaniedba jakiegoś dobra to to jest wtedy grzech.... natomiast wydaje mi się naturalne, że dzieci bywają zazdrosne o miłość rodziców, albo małżonkowie są o siebie nawzajem zazdrośni bo to może wynikać moim zdaniem z pragnienia poczucia przynależności i wyłączności... jak to pragnienie nie jest w pełni zaspokojone to może pojawić się uczucie zazdrości.... W związku z tym łatwo mi sobie wyobrazić, że Bóg nas kocha miłością zazdrosną, że pragnie jedności z nami i jest zazdrosny jeśli z jakiegoś powodu w pełni w ten sposób nie żyjemy...(ponieważ pragnie naszego szczęścia)... natomiast słyszałam, że jak ktoś się w dzieciństwie nie nauczy się "odpowiednio" przeżywać zazdrości to potem zazdrości innym np. dóbr materialnych czy intelektualnych... bo pewnie tak naprawdę chodzi o miłość

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz