"Panie, nie jestem godzien...", czyli o prawdziwej pokorze...

Mt 8,5-11

"Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi. Rzekł mu Jezus: Przyjdę i uzdrowię go. Lecz setnik odpowiedział: Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: Idź! - a idzie; drugiemu: Chodź tu! - a przychodzi; a słudze: Zrób to! - a robi. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim."

17 września to zdarzenie przedstawił święty Łukasz (Łk 7,1-10).

Panie... Tu kryje się wyznanie wiary w Jezusa - Króla. Wiara polega w pierwszym rzędzie na zawierzeniu w skuteczność Jego słowa, mającego zadziałać na naszą korzyść (S. Fausti, Wspólnota czyta Ewangelię według świętego Mateusza, s. 147).

...nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie... Pokora jest pierwszą cechą charakterystyczną naszego odniesienia do Boga. Setnik wie, że może otrzymać w niezasłużonym darze a nie na podstawie swoich zasług. Jakikolwiek tytuł zasługi zniszczyłby Boży dar (...). Fałszywa pokora człowieka polegającego tylko na sobie w przypadu znalezienia się wobec rzeczy niemożliwych, rodzi w nim zwątpienie lub doprowadza go do rozpaczy. Natomiast prawdziwa pokora wobec własnego ograniczenia zamienia się w ufność i - jak dziecko matce - zawierza wszystko Bogu (tamże, s. 148).

Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się... Wiara zadziwia samego Pana (...)! Wielkością naszej wolności jest mówienie Mu tak, zamiast nie (tamże).

...i rzekł do tych, którzy szli za Nim: Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary... Uczniom i wszystkim Hebrajczykom zaleca wiarę tego poganina jako wzór do naśladowania (...). Człowiek "religijny" (...) zawsze kuszony jest, by opierał się bardziej na swojej sprawiedliwości niż na dobrotliwości Boga, na swojej dobroci niż na Jego łasce (tamże).

Ewangelista kończy fragment o cudzie uzdrowienia sługi setnika słowami Pana: Idź, niech ci się stanie tak, jak uwierzyłeś.