"Czuwajcie (...) i módlcie się w każdym czasie...", czyli Adwent czas zacząć...

Łk 21,25-28.34-36

"Jezus powiedział do swoich uczniów: Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym."

W ostatnich dniach ciągle tkwimy w drugiej części 21. rozdziału Ewangelii świętego Łukasza.

Pan  powtarza:

Będą znaki, (...) a na ziemi trwoga! Znaki zwiastujące koniec świata... Są zapowiedzią zła: klęsk żywiołowych, kataklizmów, wojen, przemocy i okrucieństwa. Święty Jan pisze w Apokalipsie i w 1 Liście o smoku, dwóch bestiach (Ap 13) i zjawieniu się antychrysta (1J 4,1-6)... Dlatego ludzi ogarnie lęk. Ale my nie musimy się bać! Egzegeci, którzy zbadali kontekst dziejowy, w którym powstała Apokalipsa, stwierdzili, że święty Jan napisał Księgę Objawienia ku pokrzepieniu serc, by ogłosić prześladowanym chrześcijanom, że "ZWYCIĘŻYŁ LEW z pokolenia Judy, Odrośl Dawida"!!! (Ap 5,5). Wydźwięk Apokalipsy, w której aż roi się od opisów straszliwych zdarzeń, które staną się udziałem ludzkości, jest jasny: PAN ŻYJE i kiedyś przyjdzie, żeby przypieczętować swój triumf i zapewnić nam Nową Ziemię i Nowe Niebo (zob. Ap 22,1)! Święty Łukasz pisze: moce niebios zostaną wstrząśnięte! Wstrząs Nieba zaowocuje przyjściem Pana dziejów!

Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą... To będzie gigantyczna radość dla wszystkich pragnących spotkać się z Jezusem! Tęsknota ludzi potrzebujących Boga skończy się! Przyjdzie Jezus - Ukrzyżowany Król i Sędzia, aby dać nam pełny (!) udział w swoim Królestwie... I otrze z naszych "oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie..." (Ap 21,4a)

Uważajcie na siebie!!! To niewątpliwie zachęta do czujności. W tekście Ewangelii czujność oznaczają dwa czasowniki. Sformułowanie "uważajcie na siebie" (w. 34) w języku greckim (prosekho) ma dwa aspekty: wskazuje, że należy z uwagą śledzić bieżące wydarzenia, starając się zrozumieć ich sens oraz uważać, aby nieświadomie nie wplątać się to, co w nich negatywne (M. Masini, Adwent, Boże Narodzenie, Uroczystość Objawienia Pańskiego. Lectio divina. Rok C, s. 18).

Czuwajcie (...) i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli (...) stanąć przed Synem Człowieczym!!! Inny czasownik - "czuwajcie" (po grecku agrypneo) - jest jakby wzmocnieniem wezwania do uwagi i oznacza utrzymywanie stanu przebudzenia, nawet bezsenności. Suma tych znaczeń opisuje chrześcijańskie czuwanie jako stan, w którym umysł i serce pozostają zdolne do rozpoznawania znaków i sposobów obecności Pana (tamże). Agrypneite można przetłumaczyć: "trwajcie bez snu"... Zatem w czasie Adwentu Bóg wzywa nas do wewnętrznej wrażliwości. Pan przyszedł - to "przyjście" (Adwent historyczny) już się dokonało i w liturgicznej celebracji będzie ponowione w Uroczystość Bożego Narodzenia... Pan przychodzi - to "przyjście" (Adwent codzienny) dokonuje się w Słowie, Sakramentach, przyjęciu natchnień Ducha Świętego, relacjach Miłości z ludźmi, Dobru, którym dzielimy się z bliźnimi... Wreszcie Pan przyjdzie - to "przyjście" (Adwent eschatologiczny) dokona się, gdy kiedyś staniemy przed Synem Człowieczym...

...nabierzcie ducha... Nie musimy się bać!!! Pan zachęca, żebyśmy napełnili się Duchem Świętym, zaczerpnęli Ducha Bożego i nasycili się Bogiem, przyjęli Boże dary...  Święty Paweł z mocą pisze: "Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!» Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa, skoro wspólnie z Nim cierpimy po to, by też wspólnie mieć udział w chwale" (Rz 8,14-17).

i podnieście głowy... Podniesiona głowa ku Niebu to znak nadziei. Znów przypomina się piękny Psalm 121...

...ponieważ zbliża się wasze odkupienie... "Ktoś krzyczy do mnie (...): <Stróżu, która to godzina nocy? Stróżu, która to godzina nocy?> Stróż odrzekł: <Przychodzi ranek, a także noc. Jeśli chcecie pytać, pytajcie, nawróćcie się, przyjdźcie!>" (Iz 21,11n)