"Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała...", czyli o MIŁOŚCI, która czyni cuda...

Łk 7,36-50

"Jeden z faryzeuszów zaprosił Jezusa do siebie na posiłek. Wszedł więc do domu faryzeusza i zajął miejsce za stołem. A oto kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne, dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza, przyniosła flakonik alabastrowy olejku, i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi i włosami swej głowy je wycierać. Potem całowała Jego stopy i namaszczała je olejkiem. Widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, mówił sam do siebie: Gdyby On był prorokiem, wiedziałby, co za jedna i jaka jest ta kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą. Na to Jezus rzekł do niego: Szymonie, mam ci coś powiedzieć. On rzekł: Powiedz, Nauczycielu! Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników. Jeden winien mu był pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. Gdy nie mieli z czego oddać, darował obydwom. Który więc z nich będzie go bardziej miłował? Szymon odpowiedział: Sądzę, że ten, któremu więcej darował. On mu rzekł: Słusznie osądziłeś. Potem zwrócił się do kobiety i rzekł Szymonowi: Widzisz tę kobietę? Wszedłem do twego domu, a nie podałeś Mi wody do nóg; ona zaś łzami oblała Mi stopy i swymi włosami je otarła. Nie dałeś Mi pocałunku; a ona, odkąd wszedłem, nie przestaje całować nóg moich. Głowy nie namaściłeś Mi oliwą; ona zaś olejkiem namaściła moje nogi. Dlatego powiadam ci: Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała. A ten, komu mało się odpuszcza, mało miłuje. Do niej zaś rzekł: Twoje grzechy są odpuszczone. Na to współbiesiadnicy zaczęli mówić sami do siebie: Któż On jest, że nawet grzechy odpuszcza? On zaś rzekł do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju!"

Wspaniała perykopa, która opowiada o wielkiej odwadze i wielkiej miłości kobiety do Pana.

...kobieta, która prowadziła w mieście życie grzeszne... Była grzesznikiem, jak każdy człowiek, jednakże określenie: prowadziła w mieście życie grzeszne pozwala przypuszczać, że to, co robiła, stało w jawnej sprzeczności z Bożym Prawem. Egzegeci twierdzą, że była znaną w mieście prostytutką.

...dowiedziawszy się, że jest gościem w domu faryzeusza... Usłyszała, że Pan jest u faryzeusza Szymona. Tak zaczyna się cud nawrócenia. Wszystko dzieje się dzięki SŁOWU Jezusa (SŁOWU o Jezusie), które usłyszała... W kobiecie zrodziła się nadzieja...

...przyniosła flakonik alabastrowy olejku... Odważyła się przyjść do Pana, gdyż wierzyła, że Jezus wszystko może..., że jest w stanie wszystko odmienić (przemienić)... Przyniosla olejek - być może najcenniejszą rzecz, którą miała...

...i stanąwszy z tyłu u nóg Jego... Stanęła za Panem (znak odpowiedzi na Jezusowe SŁOWO - zaproszenie: Pójdź za Mną...). Pochyliła się do nóg Jezusa (znak czci i pokory, uznania majestatu Jezusa)... 

...płacząc, zaczęła łzami oblewać Jego nogi... To czas największej intymności..., wyraz (słowo) największej miłości i wielkiej skruchy - głębokiego żalu za grzechy...

...i włosami swej głowy je wycierać... Miłość do Pana przedłużyła się o gest pokornego sługi (służebnicy). Kobieta zapowiedziała (uprzedziła!) gest Jezusa, który w Wieczerniku umywał apostołom nogi i prześcieradłem wycierał je.

...całowała Jego stopy... Miłość nie kończy się... Trwa... Wyraża się pocałunkami...

...i namaszczała je olejkiem... Olejek jest znakiem radości i szczęścia.

Fausti pisze: Jej miłość wybucha płaczem i deszczem łez na stopy, które ociera swymi rozpuszczonymi włosami. Następnie obsypuje je nieustannie pocałunkami i naciera wonnościami. Łkanie i płacz, który moczy; włosy, które ocierają; pocałunki, które nie ustają; i unoszący się zapach. Niektórzy uważają, że płacz jest wyrzutem sumienia z powodu minionego życia. Może jednak w odróżnieniu od płaczu Piotra (Łk 22,62), "gorzkiego" i pełnego zmieszania i złości wobec samego siebie - bólu z powodu utraconej tożsamości - ten jest płaczem słodkim, pełnym pogody ducha i radości. Jest to płacz kogoś, kto w końcu znajduje swoją prawdę w Tym, kogo kocha, dlatego że jest przez Niego kochany. To płacz z miłości do Jezusa. Uczucie czci i szacunku, niegodności i wdzięczności - to pojemnik zawierający miłość, która jest łaską, a nie długiem (Wspólnota czyta Ewangelię, s. 250n).

Odpuszczone są jej liczne grzechy, ponieważ bardzo umiłowała... Miłość sprawia, że Pan przebacza grzechy... Przebaczenie grzechów sprawia, że miłość kobiety staje się większa i większa...

On (...) rzekł do kobiety: Twoja wiara cię ocaliła, idź w pokoju! Wiara (ufność) w miłosierną MIŁOŚĆ Pana przynosi ratunek!!!