"...czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów...", czyli o "dzieciach mądrości"...

Łk 7,31-35

"Po odejściu wysłanników Jana Chrzciciela Jezus powiedział do tłumów: Z kim więc mam porównać ludzi tego pokolenia? Do kogo są podobni? Podobni są do dzieci, które przebywają na rynku i głośno przymawiają jedne drugim: Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie płakali. Przyszedł bowiem Jan Chrzciciel: nie jadł chleba i nie pił wina; a wy mówicie: Zły duch go opętał. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije; a wy mówicie: Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników. A jednak wszystkie dzieci mądrości przyznały jej słuszność."

Jezus jest rozżalony. Ludzie, do których przemawia Bóg, są jak kapryśne dzieci, które nie przyjmują Bożej "gry"... Nie przyjmują ascezy Jana Chrzciciela uważając proroka za opętanego przez diabła... Nie przyjmują zaproszenia do tańca i radości Jezusa, uważając, że jest to "żarłok i pijak". Nie chcą się smucić..., ale też nie chcą się weselić. To pokolenie o zatwardziałym i grzesznym sercu, które nie zna i nie chce (po)znać swego Boga...

...wszystkie dzieci mądrości przyznały jej słuszność. W Księdze Przysłów czytamy: "Przyjmijcie naukę i stańcie się mądrzy, pouczeń mych nie odrzucajcie"... (Prz 8,33) "Dzieci mądrości" to ludzie, którzy przyjmują Boże SŁOWO i Boży plan zbawienia. Przyjmują oni zaproszenie Jana do żałoby i zaproszenie Jezusa na wesele (S. Fausti, Wspólnota czyta..., s. 245). Żałoba (żal) prowadzi do pokuty (Pokuty) i przemiany serca (nawrócenia), co jest źródłem radości i szczęścia... Bóg przebacza nam grzechy i zaprasza na ucztę, na której sam staje się Pokarmem i Napojem.

Pisał mędrzec Kohelet: "...czas płaczu i czas śmiechu, czas zawodzenia i czas pląsów..." (Koh 3,4).