Psalm 88, czyli modlitwa Jezusa - brata Hioba (krzyk nocy ducha)...

1 Pieśń. Psalm. Synów Koracha. Kierownikowi chóru. Według [melodii] «Machalat» śpiewać. Pieśń pouczająca. Hemana Ezrachity.
2 Panie, mój Boże, za dnia wołam, nocą się żalę przed Tobą.
3 Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie!
4 Bo dusza moja jest nasycona nieszczęściami, a życie moje zbliża się do Szeolu.
5 Zaliczają mnie do tych, co schodzą do grobu, stałem się podobny do męża bezsilnego.
6 Moje posłanie jest między zmarłymi, tak jak zabitych, którzy leżą w grobie,
o których już nie pamiętasz, którzy wypadli z Twojej ręki.
7 Umieściłeś mię w dole głębokim, w ciemnościach, w przepaści.
8 Ciąży nade mną Twoje oburzenie. Sprawiłeś, że wszystkie twe fale mnie dosięgły.
9 Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydnym,
jestem zamknięty, bez wyjścia. 10 Moje oko słabnie od nieszczęścia, codziennie wołam do Ciebie, Panie, do Ciebie ręce wyciągam.
11 Czy dla cieniów czynisz cuda? Czy zmarli wstaną i będą Cię sławić?
12 Czy to w grobie się opowiada o Twojej łasce, a w Szeolu o Twojej wierności?
13 Czy Twoje cuda ukazują się w ciemnościach, a sprawiedliwość Twoja w ziemi zapomnienia? 14 Ja zaś, o Panie, wołam do Ciebie i rano modlitwa moja niech do Ciebie dotrze. 15 Czemu odrzucasz mię, Panie, ukrywasz oblicze swoje przede mną?
16 Ja jestem biedny i od dzieciństwa na progu śmierci, dźwigałem grozę Twoją i mdlałem.
17 Nade mną przeszły Twe gniewy i zgubiły mnie Twoje groźby.
18 Otaczają mnie nieustannie jak woda; okrążają mnie wszystkie naraz.
19 Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy: domownikami moimi stały się ciemności.

Gianfranco Ravasi przytacza tytuły, którymi znani egzegeci określili Psalm 88 (Psalmy, t. III, s. 256-257).

Delitsch: "Najciemniejsza ze wszystkich lamentacji psalmicznych".

Kirkpatrick: "Najbardziej ponury psalm Psałterza".

Steinmann: "Jedno z najbardziej wstrząsających świadectw stanu szczodrej duszy pogrążonej w mrokach nocy".

Maillot - Lelievre: "Jeden z najbardziej przejmujących psalmów całego Psałterza".

Dubarle: "Długi krzyk opuszczenia na wzór wołania Hioba, ale który w przeciwieństwie do tamtego pozostaje bez odpowiedzi".

Joüon: "Jeśli, jak mówił A. Musset, najbardziej rozpaczliwe pieśni są najpiękniejsze, to Ps 88 należałoby przyznać palmę pierwszeństwa w kategorii piękna".

Weber: "Jedna z najbardziej wzruszających i pouczających pieśni".

Sabourin: "Jasny przykład lamentu człowieka chorego".

Jacquet: "Osobista lamentacja chorego, który doszedł już do progu grobu i błaga Boga, aby pozwolił mu pogrążyć się w tragicznym Szeolu".

Biblia Jerozolimska: "Modlitwa z głębokości udręki".

Lancellotti: "Pełen udręki krzyk desperata, który przygnieciony ciężarem okropnego losu, czuje, że stoi na skraju grobu, wręcz jak już pogrzebany w mrocznym królestwie umarłych, zamknięty bez wyjścia w ponurym więzieniu Szeolu".

..."Odsunąłeś ode mnie przyjaciół i towarzyszy: domownikami moimi stały się ciemności"... Psalmy zwykle kończą się happy endem. Tu ostatni werset brzmi wstrząsająco i beznadziejnie...

Tyle by można pisać o cierpieniu  i o cierpiącym człowieku w kontekście Psalmu 88. Sądzę, że słowa o cierpieniu są cenne, ale cenniejsza jest modlitwa za cierpiących..., albo modlitwa z cierpiącym Jezusem - bratem Hioba...