"Ulituj się nad nami, Synu Dawida...", czyli propozycja modlitwy Jezusowej...

Mt 9,27-31

Gdy Jezus przechodził, szli za Nim dwaj niewidomi, którzy głośno wołali: „Ulituj się nad nami, Synu Dawida”. Gdy wszedł do domu, niewidomi przystąpili do Niego, a Jezus ich zapytał: „Wierzycie, że mogę to uczynić”? Oni odpowiedzieli Mu: „Tak, Panie”. Wtedy dotknął ich oczu, mówiąc: „Według wiary waszej niech się wam stanie”. I otworzyły się ich oczy, a Jezus surowo im przykazał: „Uważajcie, niech się nikt o tym nie dowie”. Oni jednak, skoro tylko wyszli, roznieśli wieść o Nim po całej tamtejszej okolicy.

Ulituj się nad nami, Synu Dawida... Oto jedna z wersji modlitwy Jezusowej. W pełnej postaci (frazie) modlitwa brzmi tak: "Panie Jezu Chryste, Synu Boga Żyjącego, zmiłuj się nade mną, grzesznikiem!"

Panie [Królu, Zwycięski, zmartwychwstałeś dla mnie!]

Jezu [Odkupicielu, uratowałeś mnie, umarłeś za mnie!]

Chryste [Mesjaszu, posłany przez Ojca, namaszczasz mnie do Bożego dzieła!]

Synu Boga [Jednorodzony, dzięki Tobie jestem dzieckiem Bożym, w Tobie jestem synem Ojca]

Żyjącego [Emmanuelu, Życie mi darowane, żyjesz we mnie]

zmiłuj się [Miłosierny, przebaczyłeś mi wszystko, żyję-z-Miłości]

nade mną [wznoszę moje oczy ku górze, jesteś większy od największego zła, ocieniasz mnie],

grzesznikiem! [oddalam się od Ciebie, ranię Cię i zdradzam, Ty nigdy nie przestaniesz mnie kochać]

PS. Modlitwę Jezusową można porównać do wiertła. Przenika ono przez wszystkie skostniałe i bezowocne warstwy naszej psychiki, poszukując wody znajdującej się w głębi. Ponieważ woda ta jest wodą żywą, o której mówi Jezus (J 4,10), życiem Ducha, który w swej istocie jest nieskończony, poszukiwanie zaczyna się naprawdę wówczas, kiedy znalazło się to, czego się szukało. Kiedy zatapiamy się w sercu, nigdy nie dochodzimy do kresu [W. Stinissen OCD, Imię Jezus jest w tobie, s. 31]...