"Chcę Cię wysławiać na wieki...", czyli Psalm 52...

Psalm 52

"Kierownikowi chóru. Pieśń pouczająca. Dawidowa. Gdy Edomita Doeg przybył i zawiadomił Saula w słowach: «Dawid wszedł do domu Achimeleka».
Dlaczego złością się chełpisz,
przemożny niegodziwcze?
Przez cały dzień zamyślasz zgubę,
twój język jest jak ostra brzytwa,
sprawco podstępu.
Miłujesz bardziej zło niż dobro,
bardziej kłamstwo niż mowę sprawiedliwą.
Miłujesz wszelkie zgubne mowy,
podstępny języku!
Dlatego zniszczy cię Bóg na wieki,
pochwyci cię i usunie z twego namiotu,
wyrwie cię z ziemi żyjących.
Ujrzą sprawiedliwi i ulękną się,
a będą śmiali się z niego:
«Oto człowiek, który nie uczynił
Boga swoją warownią.
ale zaufał mnóstwu swych bogactw,
a w siłę wzrósł przez swoje zbrodnie».
Ja zaś jak oliwka, co kwitnie w domu Bożym,
zaufam na wieki łaskawości Boga.
Chcę Cię wysławiać na wieki za to, coś uczynił,
i polegać na Twoim imieniu, bo jest dobre
dla ludzi Tobie oddanych."

Dzięki Psalmowi 52 znowuż odkrywam, że mieszka we mnie stary i nowy człowiek...

Czytam o sobie - starym Pawle: Dlaczego (...) się chełpisz (...)? (...) twój język jest jak ostra brzytwa (...). Miłujesz bardziej zło niż dobro...

Chcę, żeby stary człowiek we mnie umarł. Dlatego z nadzieją słucham: ...zniszczy cię Bóg na wieki... 

Czytam o sobie - nowym Pawle: Ja (...) jak oliwka, co kwitnie w domu Bożym, zaufam na wieki łaskawości Boga. Chcę Cię wysławiać na wieki za to, coś uczynił, i polegać na Twoim imieniu, bo jest dobre dla ludzi Tobie oddanych... Modlę się: "Panie Jezu Chryste, daj mi NOWE ŻYCIE! Chcę być pięknym kwiatem w ogrodzie Twojego Królestwa! Ufam Ci, Jezu! Wielbię Cię z całego serca!"