"...kim jest Paweł?", czyli antropologia według św. Pawła...

1 Kor 3,1-7

"A ja nie mogłem, bracia, przemawiać do was jako do ludzi duchowych, lecz jako do cielesnych, jak do niemowląt w Chrystusie. Mleko wam dałem, a nie pokarm stały, boście byli niemocni; zresztą i nadal nie jesteście mocni. Ciągle przecież jeszcze jesteście cieleśni. Jeżeli bowiem jest między wami zawiść i niezgoda, to czyż nie jesteście cieleśni i nie postępujecie tylko po ludzku? Skoro jeden mówi: «Ja jestem Pawła», a drugi: «Ja jestem Apollosa», to czyż nie postępujecie tylko po ludzku? Kimże jest Apollos? Albo kim jest Paweł? Sługami, przez których uwierzyliście według tego, co każdemu dał Pan. Ja siałem, Apollos podlewał, lecz Bóg dał wzrost. Otóż nic nie znaczy ten, który sieje, ani ten, który podlewa, tylko Ten, który daje wzrost - Bóg."

Św. Paweł dzieli ludzi (człowieka) na dwie części: na "cielesnych" i "duchowych" [ja nie mogłem (...) przemawiać do was jako do ludzi duchowych, lecz jako do cielesnych]. Kardynał Ravasi pisze, że "ludzie duchowi" to osoby, które otrzymały dar Ducha Bożego w Chrystusie; przeciwstawia im się "ludzi cielesnych", żyjących w wymiarze czysto materialnym, daleko od Pana. Dla chrześcijan doskonałość jest czymś realnym (po otrzymaniu daru Ducha), a także obowiązkiem, stając się dla nich życiowym nakazem (Biblia dla każdego. Nowy Testament, t. 2, s. 61)...

Apostoł narodów pyta o swoją tożsamość [kim jest Paweł?]. I zaraz odpowiada: "Choćbyście mieli (...) dziesiątki tysięcy wychowawców w Chrystusie, nie macie wielu ojców; ja to właśnie przez Ewangelię zrodziłem was w Chrystusie Jezusie" (1 Kor 4,15)...