"Jego łaska trwa na wieki...", czyli o RANACH Pana...

Dz 5,12-16
"Wiele znaków i cudów działo się przez ręce Apostołów wśród ludu. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał. Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet, przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulicę i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegało się mnóstwo ludu do Jerozolimy, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia."

Ps 118,1.4.13-14.22.24
"Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech bojący się Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.
Uderzono mnie i pchnięto, bym upadł,
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią,
On stał się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się w nim i weselmy."

Ap 1,9-11a.12-13.17-19
"Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwałości w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos jak gdyby trąby mówiącej: Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom, które są w Azji. I obróciłem się, aby widzieć, co za głos do mnie mówił; a obróciwszy się ujrzałem siedem złotych świeczników, i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego [w szatę] do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. Kiedym Go ujrzał, do stóp Jego upadłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. Napisz więc to, co widziałeś, i to, co jest, i to, co potem musi się stać."

J 20,19-31
"Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana! Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz /domu/ i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: Pokój wam! Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż /ją/ do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym. Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! Powiedział mu Jezus: Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego."

1. Zmartwychwstały Jezus staje przede mną i pokazuje RANY MIŁOŚCI [przyszedł Jezus, (...) pokazał (...) ręce i bok]. Pan przynosi mi pokój [rzekł (...): Pokój wam!]. RANY Jezusa - otwarte dla mnie - świadczą o nieskończonym miłosierdziu Syna Bożego...

2. Potrzebuję miłosierdzia. W Psałterzu znajduję wstrząsającą modlitwę: "Nie karć mnie, Panie, w Twoim gniewie i nie karz mnie w Twej zapalczywości! Utkwiły bowiem we mnie Twoje strzały i ręka Twoja zaciążyła nade mną. Nie ma w mym ciele nic zdrowego na skutek Twego zagniewania, nic nietkniętego w mych kościach na skutek mego grzechu. Bo winy moje przerosły moją głowę, gniotą mnie jak ciężkie brzemię. Cuchną, ropieją me rany na skutek mego szaleństwa. Jestem zgnębiony, nad miarę pochylony, przez cały dzień chodzę smutny. Bo ogień trawi moje lędźwie i w moim ciele nie ma nic zdrowego. Jestem nad miarę wyczerpany i złamany; skowyczę, bo jęczy moje serce" (Ps 38,2-10)... Zatem przychodzę do Jezusa, świadomy, że Bóg jest sprawiedliwy i że moje grzechy mogą wywołać Boży gniew. Przynoszę Panu wszystko, co tworzy mój wewnętrzny świat i odkrywam swoje chore i zranione serce. Chcę, żeby Bóg mnie uzdrowił i dotknął moich ran, które wydzielają nieznośny odór. Ufam, że w RANACH Jezusa jest dla mnie ocalenie i uzdrowienie. Wierzę, że Bóg jest nie tylko sprawiedliwy, ale też miłosierny. Dlatego wołam: "Tobie ufam, o Panie! Ty odpowiesz, Panie, Boże mój! (...) Nie opuszczaj mnie, Panie, mój Boże, nie bądź daleko ode mnie! Spiesz mi na pomoc,  Zbawienie moje - o Panie!" (Ps 38,16.22-23). Modlę się: "Panie! Połóż na mnie (...) rękę! Spraw, abym usłyszał Twoje Słowa: Przestań się lękać! Jam jest Pierwszy i Ostatni i żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków..."...

3. Bóg wciąż jest dla mnie dobry [Jego łaska trwa na wieki. (...) Jego łaska na wieki]. Pan jest miłosierny dla wszystkich, którzy przyjdą, aby doświadczyć Bożego miłosierdzia [wszyscy doznawali uzdrowienia]. Trwa czas ŁASKI... RANY Jezusa są otwarte... Serce Pana kryje w sobie niezgłębioną MIŁOŚĆ... Bóg ciągle powtarza: "Wszystko wam przebaczyłem. Przyszedłem, aby was obronić przed złem. Przyjdźcie do Mnie wszyscy. Dotknijcie moich RAN. Zanurzcie się w moim MIŁOSIERDZIU..."...