"Bóg poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: Spójrz...", czyli o świetle (Bogu) w namiocie (życiu)...

Rdz 15,5-12.17-18
"Bóg poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł: Spójrz na niebo i policz gwiazdy, jeśli zdołasz to uczynić; potem dodał: Tak liczne będzie twoje potomstwo. Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę. Potem zaś rzekł do niego: Ja jestem Pan, który ciebie wywiodłem z Ur chaldejskiego, aby ci dać ten oto kraj na własność. A na to Abram: O Panie, mój Boże, jak będę mógł się upewnić, że otrzymam go na własność? Wtedy Pan rzekł: Wybierz dla Mnie trzyletnią jałowicę, trzyletnią kozę i trzyletniego barana, a nadto synogarlicę i gołębicę. Wybrawszy to wszystko, Abram poprzerąbywał je wzdłuż na połowy i przerąbane części ułożył jedną naprzeciw drugiej; ptaków nie porozcinał. Kiedy zaś do tego mięsa zaczęło zlatywać się ptactwo drapieżne, Abram je odpędził. A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność. A kiedy słońce zaszło i nastał mrok nieprzenikniony, ukazał się dym jakby wydobywający się z pieca i ogień niby gorejąca pochodnia i przesunęły się między tymi połowami zwierząt. Wtedy to właśnie Pan zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: Potomstwu twemu daję ten kraj, od Rzeki Egipskiej aż do wielkiej rzeki Eufrat."

Bóg poleciwszy Abramowi wyjść z namiotu, rzekł... Rabini uczą, że wyjście Abrama z namiotu oznaczało rozszerzenie życia - pozostawienie zewnętrznej (widzialnej) natury rzeczy i zrobienie kroku ku wewnętrznej (niewidzialnej) stronie rzeczywistości - wejście w świat czystej wiary. Patriarcha wyszedł z namiotu fizycznego życia i wszedł w przestrzeń metafizyki. Wtedy usłyszał Słowo: Spójrz na niebo...

Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę... W Liście do Galatów czytamy: "Abraham uwierzył Bogu i to mu poczytano za sprawiedliwość. Zrozumiejcie zatem, że ci, którzy polegają na wierze, ci są synami Abrahama. (...) tylko ci, którzy polegają na wierze, mają uczestnictwo w błogosławieństwie wraz z Abrahamem, który dał posłuch wierze. (...) sprawiedliwy z wiary żyć będzie" (Gal 3,6-7.9.11b). Wiara otwiera nas na tajemniczy Boży świat i sprawia, że - otrzymawszy Boże błogosławieństwo - stajemy się się święci...

A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w głęboki sen i opanowało go uczucie lęku, jak gdyby ogarnęła go wielka ciemność... W pierwszym tomie "Biblii Aramejskiej" (Targum Neofiti 1 Księgi Rodzaju) czytamy: A gdy słońce chyliło się ku zachodowi, Abram zapadł w przyjemny sen. I oto Abram zobaczył cztery królestwa powstające przeciw niemu: STRACH, czyli Babilon; CIEMNOŚĆ, czyli Medię; WIELKOŚĆ, czyli Grecję; UPADEK, czyli Edom - złoczyńcę, który upadnie i nie powstanie ponownie (dzieło pod redakcją M. S. Wróbla, s. 127)...

Ps 27,1.7-9.13-1
"Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
Usłysz, o Panie, kiedy głośno wołam,
zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.
O Tobie mówi moje serce:
„Szukaj Jego oblicza”.
Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy,
nie odtrącaj w gniewie Twojego sługi.
Ty jesteś moją pomocą, więc mnie nie odrzucaj.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
W krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana."

Pan moim światłem i zbawieniem moim... Jezus jest naszym światłem [wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe] i zbawieniem od Boga [To jest Syn mój, Wybrany]...

O Tobie mówi moje serce: „Szukaj Jego oblicza”. Będę szukał oblicza Twego, Panie. Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy... Nasze życie jest szukaniem światła i zbawienia (Pana). Gdy szukamy, Bóg pozwala się znaleźć [Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę]...
 
Oczekuj Pana, bądź mężny, nabierz odwagi i oczekuj Pana... Nasze życie jest trwaniem w nadziei [Przeto, bracia umiłowani (...) tak stójcie mocno w Panu, umiłowani!]

Flp 3,17-4,1
"Bracia, bądźcie wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem - zagłada, ich bogiem - brzuch, a chwała - w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała, tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię - radości i chwało moja! - tak stójcie mocno w Panu, umiłowani!"

Nasza (...) ojczyzna jest w niebie... Potrzebujemy wyjść z namiotu widzialnego życia, aby - wszedłszy w niewidzialny świat - oczyma wiary odkrywać Niebo, które zaczyna się już tu - na ziemi...

Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone, na podobne do swego chwalebnego ciała... Potrzebujemy potęgi Jezusa, który przychodzi, aby swoim światłem przeniknąć ciemności naszego świata, przemienić noc w dzień, mrok w jasność i na wszystkim, co ludzkie, odcisnąć Bożą pieczęć...

Przeto, bracia umiłowani (...) tak stójcie mocno w Panu, umiłowani! Potrzebujemy nadziei...

Łk 9,28b-36
"Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy [tamci] weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie! W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli."

 Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe... W trzecim rozdziale Ewangelii św. Łukasz pisze o Jezusie: "A gdy się modlił, otworzyło się niebo" (Łk 3,21b). Teraz modlitwa Pana sprawia, że niewidzialna Chwała Boża staje się widzialna i opromienia Jezusa...

Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza... Wyjście z (namiotu) życia ograniczonego do wymiaru fizycznego (widzialnego), aby wejść w metafizyczny (niewidzialny) świat owocuje pragnieniem wspólnoty z Bogiem - niekończącej się Komunii, która dzięki Eucharystii ma swój początek na ziemi, a skończy się wiecznym trwaniem w obliczu MIŁOŚCI...

To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie! "A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy" (J 1,14). W Jezusie Bóg stał się Człowiekiem i "rozbił namiot wśród (w) nas"...