"Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie...", czyli o nowym ŻYCIU...

Iz 62,1-5
"Przez wzgląd na Syjon nie umilknę, przez wzgląd na Jerozolimę nie spocznę, dopóki jej sprawiedliwość nie błyśnie jak zorza i zbawienie jej nie zapłonie jak pochodnia. Wówczas narody ujrzą twą sprawiedliwość i chwałę twoją wszyscy królowie. I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą. Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie "Porzucona", o krainie twej już nie powiedzą "Spustoszona". Raczej cię nazwą "Moje upodobanie", a krainę twoją "Poślubiona". Albowiem spodobałaś się Panu i twoja kraina otrzyma męża. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się z oblubienicy, tak Bóg twój tobą się rozraduje."

I nazwą cię nowym imieniem, które usta Pana oznaczą. Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diademem w dłoni twego Boga (...). Raczej cię nazwą "Moje upodobanie", a krainę twoją "Poślubiona". Albowiem spodobałaś się Panu... Bóg daje nam nowe ŻYCIE - nowe imię: "Podobasz mi się" - "Oblubienica - Żona" i udział w swoim Królestwie...

Ps 96,1-3.7-10
"Śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda pośród wszystkich ludów.
Oddajcie Panu chwałę i uznajcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę należną Jego imieniu.
Uwielbiajcie Pana w świętym przybytku.
Zadrżyj, ziemio cała, przed Jego obliczem.
Głoście wśród ludów, że Pan jest królem,
będzie sprawiedliwie sądził ludy."

Śpiewajcie Panu pieśń nową (...). Głoście wśród ludów, że Pan jest królem... Bóg daje nam nowe ŻYCIE - sprawia, że to, co robimy, staje się pieśnią Chwały - wołaniem, że panuje MIŁOŚĆ...

1 Kor 12,4-11
"Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce."

Wszystko (...) sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce... Bóg daje nam nowe ŻYCIE - otrzymujemy Ducha Świętego, który obdarza nas wspaniałymi darami i charyzmatami...

J 2,1-12
"W Kanie Galilejskiej odbywało się wesele i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie. Stało zaś tam sześć stągwi kamiennych przeznaczonych do żydowskich oczyszczeń, z których każda mogła pomieścić dwie lub trzy miary. Rzekł do nich Jezus: Napełnijcie stągwie wodą! I napełnili je aż po brzegi. Potem do nich powiedział: Zaczerpnijcie teraz i zanieście staroście weselnemu! Oni zaś zanieśli. A gdy starosta weselny skosztował wody, która stała się winem - nie wiedział bowiem, skąd ono pochodzi, ale słudzy, którzy czerpali wodę, wiedzieli - przywołał pana młodego i powiedział do niego: Każdy człowiek stawia najpierw dobre wino, a gdy się napiją, wówczas gorsze. Ty zachowałeś dobre wino aż do tej pory. Taki to początek znaków uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej. Objawił swoją chwałę i uwierzyli w Niego Jego uczniowie. Następnie On, Jego Matka, bracia i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni."

Napełnijcie stągwie wodą! Bóg daje nam nowe ŻYCIE - przemienia wodę, która była w kamiennych i zagrzebanych w ziemi stągwiach - w wino. Pan...
...zamienia nasz niepokój w pokój (pierwsza stągiew)...
...zabarwia to, co szare, aby świat mienił się pięknymi kolorami (druga stągiew)...
...to, co ciężkie, czyni możliwym do uniesienia (trzecia stągiew)...
...sprawia, że powinności stają się przestrzenią daru i miłości (czwarta stągiew)...
... ...(piąta stągiew)...
...już tu - na ziemi - przygotowuje nam Niebo (szósta stągiew)...

Na zakończenie ciekawa interpretacja rozmowy Jezusa z Maryją: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja? (...) Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie: "Matko, co mnie czy tobie do tego?" Dosłownie: "Co dla mnie i dla ciebie, kobieto?". Jest to bezpośrednie tłumaczenie na grekę hebrajskiego idiomu kilkakrotnie pojawiającego się w "Tanach" [Starym Testamencie], znów zatem uświadamia się nam hebrajskie korzenie Nowego Testamentu, niezbędne do jego właściwego zrozumienia. Sens tego idiomu jest elastyczny, można go tłumaczyć jako: "Co mamy ze sobą wspólnego?", "Dlaczego mnie w to wciągasz?", "Nie mów mi, co mam robić", "Dlaczego akurat ja?" albo: "Twój problem mnie nie obchodzi" [D. H. Stern, Komentarz żydowski do Nowego Testamentu, s. 274]. Rodzi się pytanie: dlaczego Jezus użył wobec Maryi tak twardych słów? Stern tłumaczy to tak: Uwaga Jeszui ma jej pomóc w tym, aby przestała traktować Go jak własne dziecko, aby ujrzała w Nim swego Pana; ma ją uchronić przed bezpodstawną pychą i uprzytomnić, że On jako Pan samowładnie decyduje o tym, kiedy ingerować w sprawy ludzi - nie dokonuje cudów na zawołanie, po to, żeby zrobić wrażenie na przyjaciołach ani nawet żeby sprawić "naches" (to słowo w języku jidysz oznacza "radość odczuwaną przez matkę") swej matce. W istocie jednak Joszua zarówno czcił, jak i kochał matkę... [tamże, s. 275]...