"Anna modliła się...", czyli Magnificat Starego Testamentu...

1 Sm 2,1-10

"Anna modliła się mówiąc:
«Raduje się me serce w Panu,
moc moja wzrasta dzięki Panu,
rozwarły się me usta na wrogów moich,
gdyż cieszyć się mogę Twoją pomocą.
Nikt tak święty jak Pan,
prócz Ciebie nie ma nikogo,
nikt taką Skałą jak Bóg nasz.
Nie mówcie więcej słów pełnych pychy,
z ust waszych niech nie wychodzą słowa wyniosłe,
bo Pan jest Bogiem wszechwiedzącym:
On waży uczynki.
Łuk mocarzy się łamie,
a słabi przepasują się mocą,
za chleb najmują się syci,
a głodni [już] odpoczywają,
niepłodna rodzi siedmioro,
a wielodzietna więdnie.
To Pan daje śmierć i życie,
wtrąca do Szeolu i zeń wyprowadza.
Pan uboży i wzbogaca,
poniża i wywyższa.
Z pyłu podnosi biedaka,
z barłogu dźwiga nędzarza,
by go wśród możnych posadzić,
by dać mu tron zaszczytny.
Do Pana należą filary ziemi:
na nich świat położył.
On ochrania stopy pobożnych.
Występni zginą w ciemnościach,
bo nie [swoją] siłą człowiek zwycięża.
Pan wniwecz obraca opornych:
przeciw nim grzmi na niebiosach.
Pan osądza krańce ziemi,
On daje potęgę królowi,
wywyższa moc swego pomazańca»."

Jest to Magnificat Starego Testamentu. Anna, pogrążona w wielkim cierpieniu woła do Boga [modliła się]:
Raduje się me serce w Panu ["Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy" (Łk 1,46-47)]...
...moc moja wzrasta dzięki Panu ["On przejawia moc ramienia swego" (Łk 1,51a)]...
Nikt tak święty jak Pan ["Święte jest Jego imię" (Łk 1,49b)]...
Nie mówcie więcej słów pełnych pychy ["rozprasza [ludzi] pyszniących się zamysłami serc swoich. Strąca władców z tronu, a wywyższa pokornych (Łk 1,51b-52)]...
Łuk mocarzy się łamie, a słabi przepasują się mocą ["Głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia" (Łk 1,53)]...
Pan uboży i wzbogaca, poniża i wywyższa. Z pyłu podnosi biedaka, z barłogu dźwiga nędzarza ["Ujął się za sługą swoim, Izraelem, pomny na miłosierdzie swoje" (Łk 1,54)]...