"Ja zaś jestem robak...", czyli Via Crucis (stacja VII)...

Ps 22,7-8

"Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu.
Szydzą ze mnie wszyscy, którzy na mnie patrzą, rozwierają wargi, potrząsają głową..."

Stacja VII.
Jezus po raz drugi upada. Czytając Psalm 22, Pan nie jeden raz modlił się: Ja zaś jestem robak, a nie człowiek, pośmiewisko ludzkie i wzgardzony u ludu. Szydzą ze mnie wszyscy... Krzyż stał się tak baaaardzo ciężki, bo Jezus wziął na siebie nasze grzechy. Czuł się jak nie-człowiek, ponieważ odczuł i przeżył w sobie to, co nieludzkie i bestialskie - grzechy i winy wszystkich ludzi wszystkich czasów...
Jaki jest proces upadania (grzeszenia)? Wszystko zaczyna się od pokusy (pierwszy etap). Perfidnie kłamiąc zły duch proponuje zło jako dobro i przekonuje, że odejście od Boga jest dobrym rozwiązaniem... W sercu człowieka rodzi się walka (drugi etap). Zło wchodzi do umysłu (grzeszne myśli) i serca (grzeszne pragnienia). Wewnętrzne zmaganie kończy się wyborem. Jeżeli zgadzamy się z nie-Bożą myślą i nie-Bożym pragnieniem, powstaje grzech - czyn wewnętrzny (trzeci etap), który uzewnętrznia się (czwarty etap). Zło zaczyna ogarniać nas i pochłaniać. Trwanie w grzechu rodzi niedobre przyzwyczajenia - wady i nałogi (piąty etap). Serce człowieka zaczyna być nieczułe i twarde jak kamień (szósty etap). Stąd tylko krok do śmierci duchowej (siódmy etap)... Pan to wszystko przyjął... Dlatego upadł. Krzyż, który dźwigał, był zbyt ciężki...