"...człowiek, który ma skazę, nie może się zbliżać - (...) ani mający zniekształconą twarz...", czyli Via Crucis (stacja VI)...

Kpł 21,16-19

"Dalej Pan powiedział do Mojżesza: «Tak mów do Aarona: Ktokolwiek z potomków twoich według ich przyszłych pokoleń będzie miał jakąś skazę, nie będzie mógł się zbliżyć, aby ofiarować pokarm swego Boga. Żaden człowiek, który ma skazę, nie może się zbliżać - ani niewidomy, ani chromy, ani mający zniekształconą twarz, ani kaleka, ani ten, który ma złamaną nogę albo rękę..."

Stacja VI.
Jezus ciągle jest w Drodze. Zbliża się do Golgoty, aby złożyć Panu ofiarę ze swojego Życia. Jest ranny. W Księdze Kapłańskiej czytamy: Ktokolwiek (...) będzie miał jakąś skazę, nie będzie mógł się zbliżyć, aby ofiarować pokarm swego Boga... W czasie Ostatniej Wieczerzy Jezus stał się Pokarmem. Teraz zbliża się, by (od)dać swoje Ciało i Krew jako okup za nasze winy. Choć Bóg powiedział: Żaden człowiek, który ma skazę, nie może się zbliżać - ani niewidomy, ani chromy, ani mający zniekształconą twarz..., Jezus zbliża się... Ma zniekształconą twarz. Na Drodze Krzyżowej Pan przekonuje się, że wśród oprawców i ludzi żywiących nienawiść, nie jest sam. Do Jezusa podchodzi Weronika. Bohaterska kobieta chce zobaczyć prawdziwe OBLICZE MIŁOŚCI... I pragnienie Weroniki spełnia się. Jezus zostawia obraz MIŁOŚCI...
Święta Weronika jest dla nas przykładem wielkiej odwagi. Zdarza się bowiem, że z powodu lęku nie czynimy dobra. Możemy myśleć: "To nic. Przecież nie grzeszymy..." Jednak czy wystarczy nie-czynić zła? Nie. Bóg potrzebuje nas, by ludzkimi rękami czynić dobro. Chce za pośrednictwem naszych serc kochać ludzi. Zatem nie-czynienie (zaniedbanie) dobra częstokroć oznacza zmarnowanie wielkiego potencjału MIŁOŚCI. Co więcej, zaniechanie dobra może być otwarciem drogi do większego zła...