"Oblicze odbija się w wodzie, a w sercu odbija się człowiek...", czyli o lustrze...

Prz 27,10-19

"Nie gardź swoim i ojca przyjacielem, a w dniu klęski nie chodź do brata,
bo lepszy sąsiad bliski niż brat daleki.
Bądź mądry, synu, rozwesel me serce, a tym, co lżą mnie, odpowiem.
Rozważny zło widzi i kryje się, nierozważni tam idą i szkodę ponoszą.
Zabierz mu suknię, bo ręczy za obcego, za nieznajomych - weź zastaw!
Kto rankiem głośno błogosławi bliźniego, policzą mu to za przekleństwo.
Rynna cieknąca stale w dzień dżdżysty, podobna do żony swarliwej.
Kto chce ją wstrzymać, ten wiatr wstrzymuje lub zbiera oliwę do ręki.
Żelazo żelazem się ostrzy, a człowiek urabia charakter bliźniego.
Stróż drzewa figowego - spożywa jego owoc, czujny o pana - doznaje szacunku.
Oblicze odbija się w wodzie, a w sercu odbija się człowiek."

Wybieramy (...) wstawkę "antyfeministyczną" (...). We fragmencie 27,15-16 [Rynna cieknąca stale w dzień dżdżysty, podobna do żony swarliwej. Kto chce ją wstrzymać, ten wiatr wstrzymuje lub zbiera oliwę do ręki] kobietę kłótliwą portretuje się z zastosowaniem trzech obrazów: jest uciążliwa jak dach przeciekający przy gęstym deszczu; jest niepoprawna jak wiatr, którego nie można zatrzymać; prześlizguje się między palcami jak płynąca oliwa, której chciałoby się zagrodzić drogę. Przy wersecie 19 [Oblicze odbija się w wodzie, a w sercu odbija się człowiek] musimy też wspomnieć o przysłowiu niełatwym do zrozumienia. Być może chodzi o zdolność do samoświadomości u tego, kto ma dar reflektowania: jak na tafli wodnej wodnej widzimy własne odbicie, tak serce, jeśli tylko patrzeć w nie z uwagą, pozwala nam zrozumieć, kim naprawdę jesteśmy. Drugie z tych zdań natomiast można również przetłumaczyć w następujący sposób: "tak serce odsłania człowieka przed drugim", i wówczas włączony byłby w to bliźni, pomagając nam ocenić siebie samych, kiedy mu się zwierzymy (G. Ravasi, Biblia dla każdego, t. VI, s. 54)...