"A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, (...) on wziął Je w objęcia...", czyli o rodzinie...

I. Syr 3,2-6.12-14
"Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce: Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie."

II. Ps 128,1-5
"Błogosławiony każdy, kto się boi Pana,
kto chodzi Jego drogami.
Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny
we wnętrzu twojego domu.
Synowie twoi jak sadzonki oliwki
dokoła twojego stołu.
Oto takie błogosławieństwo dla męża,
który boi się Pana.
Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu,
oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie."

III. Kol 3,12-21
"Jako więc wybrańcy Boży - święci i umiłowani - obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko /przyobleczcie/ miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni! Słowo Chrystusa niech w was przebywa z /całym swym/ bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko /czyńcie/ w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi! Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha."

IV. Łk 2,22-40
"Gdy upłynęły dni Ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela. A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu. Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostawała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy. A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim."

W Święto Świętej Rodziny szukamy w Biblii światła, dzięki któremu będziemy mogli odkryć, co jest największym dobrem i skarbem rodziny...

I. Mędrzec Syrach pisze o czci dzieci wobec rodziców [Pan uczcił ojca przez dzieci (...). Kto czci ojca. (...) kto szanuje matkę...]. Szacunek wobec rodziców przynosi wielkie owoce - Pan Bóg zapewnia, że dziecko, które czci ojca i matkę, zyskuje odpuszczenie grzechów, (...) skarby gromadzi (...), radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchane, (...) długo żyć będzie...

II. W Psalmie 128 zawarty jest opis szczęścia rodzinnego. Mąż, który boi się Pana, otrzymuje błogosławieństwo: z pracy rąk swoich będziesz pożywał, szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie (...). Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu... Szczęściem męża jest dobra żona [Małżonka twoja jak płodny szczep winny we wnętrzu twojego domu] oraz dzieci [Synowie twoi jak sadzonki oliwki dokoła twojego stołu]...

III. W Liście do Kolosan św. Paweł prezentuje wykaz cnót - źródło wielkiego dobra, które może stanowić o doskonałości relacji międzyludzkich: obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Apostoł Narodów dodaje, że największym skarbem, który łączy ludzi, jest miłość: Na to (...) wszystko /przyobleczcie/ miłość, która jest więzią doskonałości...
W drugiej części wypowiedzi św. Paweł pisze o relacjach rodzinnych: Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi! Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha... Posłuszeństwu żony wobec męża odpowiada miłość męża do żony. Apostoł pisze o miłości na wzór MIŁOŚCI Pana Jezusa (Męża) do Kościoła (Żony). A zatem małżonka jest posłuszna małżonkowi, czyli otwiera swoje uszy, by słuchać słów męża, o ile mąż kocha tak, jak Jezus. Dzieci są wezwane do szacunku wobec rodziców, ale i rodzice są wezwani, by przez swój styl życia zdobyć uznanie i autorytet u dzieci. IV Przykazanie Boże nakłada więc obowiązki nie tylko na dzieci, ale również na rodziców...

IV. Św. Łukasz pisze o Świętej Rodzinie. Maryja i Józef przynoszą maleńkiego Jezusa do świątyni jerozolimskiej [Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu]. Maryja i Józef chcą, by wszystko dokonało się według Prawa Pańskiego... W świątyni Święta Rodzina spotyka starca Symeona. Czytamy: A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga... W Jerozolimie Święta Rodzina spotyka również staruszkę Annę - prorokinię. Św. Łukasz wspomina: Przyszedłszy do świątyni, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy... Zatem Święta Rodzina powiększa się: do małżonków Maryi i Józefa opiekujących się maleńkim Jezusem dołącza starsza generacja: Anna i Symeon...