"Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich!", czyli o przekroczeniu progu swojego domu...

Ez 18,25-28
"Wy mówicie: Sposób postępowania Pana nie jest słuszny. Słuchaj jednakże, domu Izraela: Czy mój sposób postępowania jest niesłuszny, czy raczej wasze postępowanie jest przewrotne? Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił. A jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze."

Ps 25,4-9
"Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Nie pamiętaj mi grzechów i win mej młodości,
lecz o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu,
ze względu na dobroć Twą, Panie.
Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich."

Flp 2,1-11
"Jeśli więc jest jakieś napomnienie w Chrystusie, jeśli - jakaś moc przekonująca Miłości, jeśli jakiś udział w Duchu, jeśli jakieś serdeczne współczucie - dopełnijcie mojej radości przez to, że będziecie mieli te same dążenia: tę samą miłość i wspólnego ducha, pragnąc tylko jednego, a niczego nie pragnąc dla niewłaściwego współzawodnictwa ani dla próżnej chwały, lecz w pokorze oceniając jedni drugich za wyżej stojących od siebie. Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich! To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci - i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM - ku chwale Boga Ojca."

Mt 21,28-32
"Jezus powiedział do arcykapłanów i starszych ludu: Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy! Ten odpowiedział: Idę, panie!, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: Nie chcę. Później jednak opamiętał się i poszedł. Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca? Mówią Mu: Ten drugi. Wtedy Jezus rzekł do nich: Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć."

1. Dziś wołam do Boga: Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, Boże i Zbawco...

2. Jest Droga... Jedna jedyna i prawdziwa... To Ewangelia! To Pan Jezus Chrystus! To MIŁOŚĆ, którą Stwórca mnie kocha! MIŁOŚĆ, którą mi daje i którą chcę od Boga przyjąć (przyjmować)... Św. Paweł w Liście do Filipian (dla mnie jest to List do Filipinów;)) uwielbia Jezusa - Boga i człowieka, oddaje cześć Królowi, który z MIŁOŚCI do mnie (i do każdego człowieka) stał się Sługą - Niewolnikiem. Apostoł Narodów pisze, że Jezus stał się "pustym" [ogołocił samego siebie], dał się zbić i zabić... I to wszystko zrobił ze względu na mnie (i każdego człowieka)...

3. MIŁOŚĆ Boga mnie przekonuje [moc przekonująca Miłości], sprawia, że mogę przyjąć Dar Ducha Świętego [udział w Duchu], a przede wszystkim rozszerza moje serce [serdeczne współczucie]. Ojcowie Kościoła pisali, że Bóg rozszerza serce ludzi, którzy chcą upodobnić się do Jezusa (dilatatio cordis). "Serdeczne współczucie" to otwarcie drzwi i okien serca, by przyjąć do swojej przestrzeni życia człowieka - bliźniego (siostrę lub brata, dziecko, przyjaciela). Cudownym przykładem otwarcia się na dar Boga i bliźniego jest św. Filip Neri - stygmatyk Ducha Świętego, który w wigilię Pięćdziesiątnicy w 1544 roku przyjął MIŁOŚĆ... Odtąd życie florentczyka stało się dawaniem i dzieleniem się MIŁOŚCIĄ... Założyciel Oratorium wiedział, że drogą chrześcijanina jest "serdeczne współczucie" - wewnętrzna czułość - czujność oraz duchowa wrażliwość wobec bliźniego w potrzebie, pragnienie przyjęcia i przejęcia się drugim człowiekiem. Św. Filip wiedział, że niedobrze jest zamykać się w swoim świecie i kręcić wokół własnej osi. Filip doskonale odczytał apel św. Pawła: Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich!

4. Dziś Bóg woła do mnie (i do każdego człowieka): Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy! Wspaniale, że Bóg Ojciec przypomina mi, że jestem dzieckiem i prosi: "Synu! Moje Dziecko, idź - odejdź, wyjdź ze swojego świata i odważ się otworzyć na pragnienia i potrzeby ludzi. Nie bój się zostawić siebie i przyjąć z miłością twoich braci i siostry! Zobacz: to są ludzie, których ci daję! To ludzie godni miłości! Dlatego idź dzisiaj! Nie zwlekaj! Proszę cię: pracuj w mojej winnicy! Potrzebuję cię, by dziś być obecnym i działać w świecie. Ja daję ci udział w moim Królestwie!"