"Kimże będzie to dziecię?", czyli o "największym spośród narodzonych z niewiast"...

1. Iz 49,1-6
"Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię. Ja zaś mówiłem: Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi."

2. Ps 139,1-3.13-15
"Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz moje wszystkie drogi.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył,
godne podziwu są Twoje dzieła.
I duszę moją znasz do głębi.
Nie tajna Ci istota,
kiedy w ukryciu nabierałem kształtów,
utkany we wnętrzu ziemi."

3. Dz 13,22-26
"W synagodze w Antiochii Pizydyjskiej Paweł powiedział: Bóg dał ojcom naszym Dawida na króla, o którym też dał świadectwo w słowach: Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę. Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach". Bracia, synowie rodu Abrahama, i ci spośród was, którzy się boją Boga! Nam została przekazana nauka o tym zbawieniu."

4. Łk 1,57-66.80
"Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: Nie, lecz ma otrzymać imię Jan. Odrzekli jej: Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię. Pytali więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: Jan będzie mu na imię. I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: Kimże będzie to dziecię? Bo istotnie ręka Pańska była z nim. Chłopiec zaś rósł i wzmacniał się duchem, a żył na pustkowiu aż do dnia ukazania się przed Izraelem."

1. Przejmująca Pieśń o Słudze Jahwe [rzekł mi: Tyś Sługą moim, Izraelu (...). Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi]:
a. Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię... ("moment" pochodzenia Bożego Sługi - Proroka)
b. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie... ("moment" stworzenia Bożego Sługi - Proroka)
c. moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego (...). Bóg mój stał się moją siłą... ("moment" ufnej odpowiedzi Bożego Sługi - Proroka na powołanie).

2. Fragment mojego ulubionego Psalmu 139:
a. Przenikasz i znasz mnie, Panie, Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję. (...) przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę, i znasz moje wszystkie drogi (...). I duszę moją znasz do głębi. Nie tajna Ci istota... ("moment" Bożej Opatrzności - Bóg ciągle widzi ukochanego człowieka)
b. Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze i utkałeś mnie w łonie mej matki... ("moment" Bożej MIŁOŚCI stwarzającej człowieka)
c. Sławię Cię, żeś mnie tak cudownie stworzył, godne podziwu są Twoje dzieła... ("moment" odpowiedzi ukochanego człowieka wobec Boga)

3. W dziejach Apostolskich czytamy:
a. Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę... ("moment" powołania Dawida - człowieka żyjącego według Bożej myśli i pełniącego Wolę Stwórcy)
b. Jan mówił: "Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach"... ("moment" posłannictwa proroka Jana Chrzciciela - wielkiego prekursora Pana)
c. Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa... ("moment" kulminacyjny w dziejach zbawienia - przyjście na świat Zbawiciela Jezusa Chrystusa)

4. W opisie narodzin Jana Chrzciciela szukamy światła z Nieba dla codziennej walki o Chwałę Pana i mocy do udziału w misji prorockiej:
a. ...nadszedł czas rozwiązania (...). Pan okazał tak wielkie miłosierdzie... Bóg daje nam "moment" rozwiązania -  zbawczy czas Łaski (kairos), w którym rozwiązuje ludzkie problemy. Wszystko, co jest dobre, dzieje się dzięki miłosiernej MIŁOŚCI Boga do człowieka...
b. I wszyscy się dziwili (...). I padł strach. (...) brali to sobie do serca i pytali... "Moment" odpowiedzi na działanie Boga ujawnia w człowieku podziw (fascinosum) i lęk (tremendum) oraz głębokie przejęcie się Tajemnicą (Misterium)...
c. Kimże będzie to dziecię? (...) istotnie ręka Pańska była z nim... Na końcu jest ludzki "moment" pytania o sens i cel życia... Bóg odpowiada: "Moja ręka jest nad tobą, moje kochane dziecko!"