"Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość...", czyli o wierze usprawiedliwiającej...

Rz 4,1-8

"Zapytajmy więc, co Abraham, przodek nasz według ciała? Jeżeli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma powód do chlubienia się, ale nie przed Bogiem. Bo cóż mówi Pismo? Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość. Otóż temu, który pracuje, poczytuje się zapłatę nie tytułem łaski, lecz należności. Temu jednak, który nie wykonuje pracy, a wierzy w Tego, co usprawiedliwia grzesznika, wiarę jego poczytuje się za tytuł do usprawiedliwienia, zgodnie z pochwałą, jaką Dawid wypowiada o człowieku, którego Bóg usprawiedliwia niezależnie od uczynków: Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte."

Jako przykład usprawiedliwionego, który dzięki wierze doświadczył wielkich Bożych darów, św. Paweł stawia Abrahama. Apostoł narodów pisze, że patriarcha wszedł w przestrzeń bliskości Boga dzięki wierze - Uwierzył Abraham Bogu i zostało mu to poczytane za sprawiedliwość... To dzięki wierze (ufności wobec Boga) Abraham wyszedł z domu i zostawił ojczysta ziemię, aby odbyć wielką podróż (pielgrzymkę) do Ziemi Obietnicy (zob. Rdz 12,1-4). To wiara była początkiem duchowej drogi ojca Narodu Wybranego do zrozumienia Bożej Mocy i Miłości... W dalszym ciągu wywodu św. Paweł podkreśla, że wszyscy ludzie osiągają dostęp do Boga i udział w Bożym Życiu tytułem łaski, nie zaś należności za pracę i dobre uczynki. Pan Bóg przebacza grzechy człowiekowi, który z wiarą przychodzi do Jezusa - wiarę jego poczytuje (...) za tytuł do usprawiedliwienia... Autor Listu do Rzymian odwołuje się do Psalmu 32 (o Bożym przebaczeniu): Błogosławieni ci, których nieprawości zostały odpuszczone i których grzechy zostały zakryte (Ps 32,1n)...