"...sprawiedliwy z wiary żyć będzie...", czyli o życiodajnej sile wiary...

Rz 1,16n

"Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie."


Św. Paweł jest przekonany, że Ewangelia kryje w sobie nieskończoną moc [jest bowiem ona mocą Bożą] i prowadzi wszystkich wierzących (ufających Dobrej Nowinie) do życia z Bogiem. Apostoł narodów zaznacza, że Ewangelia jest Słowem Boga sprawiedliwego [W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża]. Bóg sprawiedliwy to Pan, który usprawiedliwia (zbawia). Zatem sprawiedliwość Boża wyraża się w miłosierdziu. Jest jednak jeden warunek zbawienia: uwierzyć. Św. Paweł jasno pisze, że sprawiedliwość  Boża (...) od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi... Aby doświadczyć zbawienia i życia z Panem, a w konsekwencji rozwiązania wszystkich problemów, człowiekowi potrzebna jest wiara. Oto conditio sine qua non - warunek, bez którego nie możemy żyć we wspólnocie i przyjaźni ze Stwórcą... Autor Listu do Rzymian przytacza dalej wypowiedź proroka Habakuka: "Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego, a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności." Na to proroctwo Apostoł narodów powołuje się także w Liście do Galatów: "A że w Prawie nikt nie osiąga usprawiedliwienia przed Bogiem, wynika stąd, że sprawiedliwy z wiary żyć będzie." (Ga 3,11). To zdanie pojawia się również w Liście do Hebrajczyków: "A mój sprawiedliwy z wiary żyć będzie, jeśli się cofnie, nie upodoba sobie dusza moja w nim." (Hbr 10,38) Wiara jest warunkiem Życia. Żyjemy, ponieważ wierzymy. Wiarę rozumiem jako zawierzenie, powierzenie się Bogu, zaufanie, zdanie się na Pana. Dzięki wierze widzimy drogę... W języku łacińskim wiara (nadzieja) wyrażona jest słówkiem spes. Ciekawe, że w spes mieści się pes, czyli stopa. Wiara pokazuje drogę, którą przemierzamy stopami, wędrując w stronę szczęśliwej wieczności...
Ks. Józef Tischner porównał nadzieję do studni: Kto (...) potrafi spojrzeć w głąb nadziei, jakby w głęboką studnię, ten zobaczy na jej dnie dramat. Nadzieja rodzi się w sytuacji próby i jest przezwyciężaniem owej sytuacji. Im bardziej jest nadzieją, tym boleśniejsza świadomość próby (Książeczka pielgrzyma, s. 6).
Niedawno papież Franciszek porównał wiarę (nadzieję) do zanurzonej w zaświaty kotwicy. Aby dojść do wieczności, potrzebujemy przejść po naprężonej linie...