"Na samym początku składam dzięki Bogu mojemu...", czyli początek drogi...

Rz 1,8-15

"Na samym początku składam dzięki Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich; ponieważ o wierze waszej mówi się po całym świecie. Bóg bowiem, któremu służę w [głębi] mego ducha, głosząc Ewangelię Jego Syna, jest mi świadkiem, jak nieustannie was wspominam, prosząc we wszystkich modlitwach moich, by kiedyś wreszcie za wolą Bożą nadarzyła mi się dogodna sposobność przybycia do was.
Gorąco bowiem pragnę was zobaczyć, aby wam użyczyć nieco daru duchowego dla waszego umocnienia, to jest abyśmy się u was nawzajem pokrzepili wspólną wiarą - waszą i moją. Nie chcę też, byście nie wiedzieli, bracia, że wiele razy miałem zamiar przybyć do was - ale aż dotąd doznawałem przeszkód - aby zebrać nieco owocu także wśród was, podobnie jak wśród innych pogan. Jestem przecież dłużnikiem tak Greków, jak i barbarzyńców, tak uczonych, jak i niewykształconych. Przeto, co do mnie, gotów jestem głosić Ewangelię i wam, mieszkańcom Rzymu."

Apostoł narodów zaczyna od dziękczynienia: Na samym początku składam dzięki Bogu mojemu przez Jezusa Chrystusa za was wszystkich... To piękne słowa... Św. Paweł pisze z Koryntu. Kończy trzecią podróż misyjną. Jest rok 60. Z Listu wynika, że rzymska wspólnota wierzących w Jezusa, jest prężna [o wierze waszej mówi się po całym świecie]. Apostoł chce i planuje przybyć do Rzymu [Bóg (...) jest mi świadkiem, jak nieustannie was wspominam, prosząc we wszystkich modlitwach moich, by kiedyś wreszcie za wolą Bożą nadarzyła mi się dogodna sposobność przybycia do was]. Św. Paweł zapowiada, że spotkanie w Rzymie ubogaci wszystkich [pragnę was zobaczyć, aby wam użyczyć nieco daru duchowego (...), abyśmy się u was nawzajem pokrzepili wspólną wiarą - waszą i moją]...