"On ma potęgę i rozum, rozsądek znać w Jego planach..."

Hi 12,1-25

"Hiob na to odpowiedział:
«Prawda, jesteście potężni,
a z wami już mądrość zaginie...
I ja mam rozsądek jak wy,
<nie ustępuję wam w niczym>.
Komu te rzeczy nieznane?
Na drwiny się bliźnich narażam,
gdy proszę, by Bóg się odezwał.
Z czystego, prawego się śmieją.
"Wzgarda dla ginących" - myśli bezpieczny -
"popchnąć tego, komu nogi się chwieją".
Spokojne namioty złoczyńców,
kto gniewa Boga, jest dufny;
za rękę go Bóg prowadzi.
Zapytaj zwierząt - pouczą.
I ptaki w powietrzu powiedzą.
Zapytaj Podziemia, wyjaśni;
pouczą cię i ryby w morzu.
Któż by z nich tego nie wiedział,
że ręka Pana uczyniła wszystko:
w Jego ręku - tchnienie życia
i dusza każdego człowieka.
Czyż ucho nie bada mowy,
a smak nie kosztuje pokarmu?
[Więc tylko] u starców jest mądrość,
roztropność u wiekiem podeszłych?
On ma potęgę i rozum,
rozsądek znać w Jego planach.
Gdy On rozwali - któż odbuduje,
gdy zamknie, kto by otworzył?
15 Gdy wody wstrzyma - jest susza;
zwolni je - ziemię spustoszą.
U Niego zwycięstwo i siła,
ma w ręku błądzących i kłamców.
Radców przyda niemądrych,
a sędziów wyzuje z rozsądku.
Królów pozbawi ich władzy
i sznurem skrępuje ich biodra.
Kapłanów pośle nierozważnych,
powali największych mocarzy.
Głos uzdolnionym odbierze,
rozsądku pozbawi i starców,
pogardą okryje szlachetnych,
bo pas odepnie mocarzom.
Głębinom wydrze tajniki,
oświetli odwieczne ciemności,
narody pomnoży i zgubi,
jak dowódca ich prowadzi.
Rządcom ziem odbierze rozsądek,
po bezdrożach pozwoli im błądzić;
macają w ciemności bez światła,
chwieją się jak pijani.

Ciągle trwa rozmowa... Hiob odpowiada "przyjaciołom", ale odnoszę wrażenie, że uczestnicy dialogu nie rozumieją się... Elifaz, Bildad i Sofar zdają się mieć przewagę - oskarżają i pouczają Hioba... Jednak nieszczęśnik jest w pełni świadom swoich racji i nie czuje się gorszy od adwersarzy (niemądry) [nie ustępuję wam w niczym]. W 12 rozdziale Hiob wciąż odwołuje się do wielkości i potęgi Boga, wyższości Stwórcy nad stworzeniem... [ręka Pana uczyniła wszystko: w Jego ręku - tchnienie życia i dusza każdego człowieka (...). On ma potęgę i rozum (...). U Niego zwycięstwo i siła]. Tajemniczy plan Boga jest trudny do pojęcia... Hiob widzi, że Bóg godzi się, by po ziemi chodzili ludzie niedoskonali - nierozumni, nierozsądni, głupi [Radców przyda niemądrych,
a sędziów wyzuje z rozsądku. (...) Kapłanów pośle nierozważnych,  (...) rozsądku pozbawi i starców, pogardą okryje szlachetnych (...). Rządcom ziem odbierze rozsądek, po bezdrożach pozwoli im błądzić]... Plan Boga zawsze pozostanie dla nas misterium... Już niejeden człowiek stawiał pytanie, czy Bóg nie mógł(by) stworzyć świata doskonalszego...? Czy nie mógł(by) lepiej to wszystko urządzić? Ludzie i dziś chodzą w ciemności bez światła, chwieją się jak pijani... Potrzebujemy wiary Hioba, by powiedzieć - wyznać: On ma potęgę i rozum, rozsądek znać w Jego planach... Słowem - kluczem jest tu "rozsądek". Zresztą to nie tylko słowo, ale wielki Boży dar, dzięki któremu możemy odkrywać w świecie ślady Bożego planu (roztropność); widzieć to, co dzieje się w naszym życiu Bożymi oczyma i na wadze Stwórcy odczytywać właściwe znaczenie zdarzeń i rzeczy (rozwaga)... Tu skarbem jest łaska kontemplacji... Wczoraj czytając książeczkę pt. Przemodlić Słowo, której autorem jest włoski mnich Enzo Bianchi, poruszył mnie fragment o kontemplacji: W przymierzu z Panem staraj się Jego oczyma patrzyć na wszystkie rzeczy, na siebie samego, na innych, na wydarzenia, na historię, na stworzenie całego świata. KONTEMPLACJA TO OGLĄDANIE WSZYSTKIEGO I WSZYSTKICH OCZYMA BOGA. Jeśli wszystko widzisz i osądzasz oczyma Boga, to zaznasz pokoju, a zwłaszcza "makrothymia", czyli odczucia (wyłącznego) myślenia o wielkości Boga. Wszystko jest łaską, wszystko dokonuje się w perspektywie objawienia miłości Bożej (s. 113n). "Boże, Ty jesteś potężny! Ty jesteś wszechmocną Miłością! Ty jesteś odwieczną mądrością! Pozwól nam poznawać Twój PLAN i rozsądzać wszystko Twoimi oczyma i w świetle Twojego Słowa!"