"Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!", czyli szczyt modlitwy człowieka religijnego...

Hi 1,13-22

"Pewnego dnia, gdy synowie i córki jedli i pili w domu najstarszego brata, przyszedł posłaniec do Hioba i rzekł: «Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. Wtem napadli Sabejczycy, porwali je, a sługi mieczem pozabijali, ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród owiec oraz sług i pochłonął ich. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Chaldejczycy zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy, a sługi ostrzem miecza zabili. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: «Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść». Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: «Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione!» W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości."


Scena trzecia prologu.
Pan Bóg zgadza się sprawdzić wiarę Hioba. Scena pogrąża się w wielkiej ciemności... Staje się miejscem potwornego dramatu. Przeciwnik człowieka rzuca mu wyzwanie, aby stanął do niebezpiecznego pojedynku (G. Ravasi, Hiob. Dramat..., cz. II, s. 31) Egzamin okazuje się arcytrudny. Na "najwybitniejszego człowieka spośród wszystkich ludzi wschodu" (Hi 1,3b) spadają straszne nieszczęścia. Opowiadanie, starannie stylizowane, opiera się na czterech wysłannikach, którzy obwieszczają cztery podwójne tragedie. Jest to klasyczna liczba wskazująca na pełnię nieszczęścia (tamże). Utrata potężnego mienia [Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. Wtem napadli Sabejczycy, porwali je (...). Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród owiec (...) Chaldejczycy zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy], choć dotkliwa, wydaje się bagatelą wobec śmierci ludzi - sług [Sabejczycy (...) sługi mieczem pozabijali (...). Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród sług (...) i pochłonął ich (...). Chaldejczycy (...) sługi ostrzem miecza zabili]. Jednak to jeszcze nie wszystko. Dawka nieszczęść potężnieje... Na koniec Hiob słyszy: Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały... Dramat sięga apogeum... Co dzieje się w sercu wielkiego sługi Boga??? Czytamy: Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon... Bohater dramatu pogrąża się w niewyobrażalnym smutku i żałobie... Wstaje, aby zaraz upaść na ziemię... Jak Jezus w Ogrójcu (zob. Mk 14,35)... Nagi korzy się przed Stwórcą... Oddaje pokłon Panu... I modli się: Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione! (!!!) Skąd pochodzą słowa Hioba!? Skąd siła, by szeptać i powtarzać: Dał Pan i zabrał Pan... Dał Pan i zabrał Pan... Dał Pan i zabrał Pan...!? Skąd światło, by wołać i powtarzać: Niech będzie imię Pańskie błogosławione! Niech będzie imię Pańskie błogosławione! Niech będzie imię Pańskie błogosławione!!? Oto pytania...
Scena kończy się... Na ziemi leży człowiek... Jest jeszcze jedno zdanie: W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości...

Gdy słyszę Hioba, zawsze przypomina mi się pieśń Gospel pt. Blessed be Your Name:
http://www.youtube.com/watch?v=NL3NFhmxQxs

Podaję też słowa (przekład pochodzi ze strony: http://www.tekstowo.pl/piosenka,matt_redman,blessed_be_your_name.html)

Błogosławię imię Twe
Na ziemi, która jest obfita
Gdzie potoki płyną obfitością
Błogosławię imię Twe

Błogosławię imię Twe
Kidy znajduję się na pustyni
Chociaż idę przez dzicz
Błogosławię imię Twe

Za każde błogosławieństwo, które wylewasz
Ja wysławiam Cię
Kiedy ciemność mnie zamyka
Ja ciągle mówię

Błogosławię imię Twe, Pana
Błogosławię imię Twe
Błogosławię imię Twe, Panie
Błogosławię wspaniałe imię Twe

Błogosławię imię Twe
Kiedy świecące słońce przytłacza mnie
Kiedy cały nasz świat miał być…
Błogosławię imię Twe

Błogosławię imię Twe
Kiedy na mojej drodze jest cierpienie
Chociaż ból przeszywa mnie
Błogosławię imię Twe

Za każde błogosławieństwo, które wylewasz
Ja wysławiam Cię
Kiedy ciemność mnie zamyka
Ja ciągle mówię

Błogosławię imię Twe, Pana
Błogosławię imię Twe
Błogosławię imię Twe, Panie
Błogosławię wspaniałe imię Twe

Ty dajesz i zabierasz
Ty dajesz i zabierasz
Moje serce będzie mówić
Że błogosławi imię Twe, Panie!!!