Święto Serca Boga...

I.
Ez 34,11-16
"To mówi Pan Bóg: Oto Ja sam będę szukał moich owiec i będę miał o nie pieczę. Jak pasterz dokonuje przeglądu swojej trzody, wtedy gdy znajdzie się wśród rozproszonych owiec, tak Ja dokonam przeglądu moich owiec i uwolnię je ze wszystkich miejsc, dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne. Wyprowadzę je spomiędzy narodów i zgromadzę je z krajów, sprowadzę je z powrotem do ich ziemi i paść je będę na górach izraelskich, w dolinach i we wszystkich zamieszkałych miejscach kraju. Na dobrym pastwisku będę je pasł, na wyżynach Izraela ma być ich pastwisko. Wtedy będą one leżały na dobrym pastwisku, na tłustym pastwisku paść się będą na górach izraelskich. Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko - wyrocznia Pana Boga. Zagubioną odszukam, zabłąkaną sprowadzę z powrotem, skaleczoną opatrzę, chorą umocnię, a tłustą i mocną będę ochraniał. Będę pasł sprawiedliwie."

II.
Ps 23,1-6
"Pan jest moim pasterzem,
niczego mi nie braknie.
Pozwala mi leżeć
na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć,
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.
Kij Twój i laska pasterska
są moją pociechą.
Stół dla mnie zastawiasz
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem,
a kielich mój pełny po brzegi.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pana
po najdłuższe czasy."

III.
Rz 5,5-11
"Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany. Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników, w oznaczonym czasie, gdyśmy [jeszcze] byli bezsilni. A [nawet] za człowieka sprawiedliwego podejmuje się ktoś umrzeć tylko z największą trudnością. Chociaż może jeszcze za człowieka życzliwego odważyłby się ktoś ponieść śmierć. Bóg zaś okazuje nam swoją miłość [właśnie] przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. Tym bardziej więc będziemy przez Niego zachowani od karzącego gniewu, gdy teraz przez krew Jego zostaliśmy usprawiedliwieni. Jeżeli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Jego Syna, to tym bardziej, będąc już pojednani, dostąpimy zbawienia przez Jego życie. I nie tylko to - ale i chlubić się możemy w Bogu przez Pana naszego Jezusa Chrystusa, przez którego teraz uzyskaliśmy pojednanie."

IV.
Łk 15,3-7
"Jezus opowiedział faryzeuszom i uczonym w Piśmie następującą przypowieść: Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła. Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia."

I. Pan Bóg przez proroka Ezechiela przypomina: "Jestem Pasterzem! Zależy mi na moich owcach! Zrobię wszystko, żeby miały życie w obfitości..." Zawsze możemy przypominać sobie Słowa Stwórcy: będą one leżały na dobrym pastwisku, na tłustym pastwisku paść się będą na górach (...). Ja sam będę pasł moje owce i Ja sam będę je układał na legowisko... Kiedyś Poloniusz zapytał Hamleta: What do you read, my Lord? I usłyszał odpowiedź: Words, words, words... Mocno wierzę, że gdy Bóg przemawia, Słowa, które czytamy - słyszymy, stają się Słowami, które możemy napisać wielkimi literami: SŁOWA, SŁOWA, SŁOWA! Zatem Pan woła:
Zagubioną odszukam... To wielka obietnica, którą Jezus potwierdzi w przypowieści o zagubionej owcy (zob. Łk 15,3-7).
...zabłąkaną sprowadzę z powrotem... Ponieważ Pan Bóg ciągle się do nas zwraca ("nawraca się..."), zawsze możliwy jest powrót w ramiona Pasterza... "Nawróć nas, Panie, do Ciebie wrócimy" (Lm 5,21).
...skaleczoną opatrzę... Pan jest najlepszym Lekarzem i dotykając (opatrując) nas, chce uzdrawiać duszę i ciało. Dzięki uzdrawiającej Miłości Boga ludzkie rany mogą zamienić się w perły... "W Jego ranach jest nasze zdrowie..." (Iz 53,5).
...chorą umocnię... Św. Paweł kiedyś usłyszał: "Moc (...) w słabości się doskonali..." (2Kor 12,9) 
...a tłustą i mocną będę ochraniał. Bóg jest najlepszym Obrońcą... (zob. Ps 27).

II. Psalm 23 znamy nieomal na pamięć. W Święto Najświętszego Serca Pana Jezusa radosna modlitwa owcy, która w Owczarni najlepszego Pasterza czuje się bezpieczna, brzmi bardzo radośnie :-).
Kardynał Gianfranco Ravasi pisze, że psalm ten towarzyszy obrzędowi pochówku w liturgii anglikańskiej nurtu High Church. I być może właśnie dlatego kard. Newman w swoim dziele: "The Pillar of Cloud" (1833) dokonał jego swobodnej parafrazy: "Prowadź mnie, o słodkie światło (Psamy, część 2, s. 67). Cytuję Ravasiego, gdyż błogosławiony kardynał John Henry Newman był filipinem. Cały wiersz nosi tytuł: Lead, Kindly Light i w oryginale brzmi tak (cytuję ze strony http://www.songandpraise.org/lead-kindly-light-favorite-hymn.htm):

Lead, kindly Light, amid th’encircling gloom, lead Thou me on!
The night is dark, and I am far from home; lead Thou me on!
Keep Thou my feet; I do not ask to see
The distant scene; one step enough for me.

I was not ever thus, nor prayed that Thou shouldst lead me on;
I loved to choose and see my path; but now lead Thou me on!
I loved the garish day, and, spite of fears,
Pride ruled my will. Remember not past years!

So long Thy power hath blest me, sure it still will lead me on.
O’er moor and fen, o’er crag and torrent, till the night is gone,
And with the morn those angel faces smile, which I
Have loved long since, and lost awhile!

Meantime, along the narrow rugged path, Thyself hast trod,
Lead, Savior, lead me home in childlike faith, home to my God.
To rest forever after earthly strife
In the calm light of everlasting life.

A oto polskie tłumaczenie autorstwa Zygmunta Kubiaka:
Prowadź mnie, Światło, swą błogą opieką,
Światło odwieczne!
Noc mroczna, dom mój tak bardzo daleko,
Ty więc mię prowadź.
Nie proszę rajów odległych widoku,
Starczy promyczek dla jednego kroku.
Nie zawsze tak się modliłem jak teraz,
Światło odwieczne.
Sam chciałem widzieć, sam chciałem wybierać
Swą własną drogę.
Pomimo trwogi łaknąłem barw świata,
Ufny w swą siłę. Przebacz tamte lata.
Tyś zawsze trwało, gdym przez głuchą ciemność,
Przez bór, pustynię
Błąkał się dumny. O, czuwaj nade mną,
Aż noc przeminie,
Aż świt odsłoni te drogie postacie,
Którem ukochał niegdyś, którem stracił.

Oto piękna pieśń o Bożym ŚWIETLE i o MIŁOŚCI, którą Bóg dzieli się z nami...

III. Św. Paweł w Liście do Rzymian pisze o ZBAWIENIU dokonanym dla nas przez Jezusa [Chrystus bowiem umarł za nas, jako za grzeszników]. Apostoł Narodów dodaje: Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany... Zostaliśmy więc nie tylko odkupieni, ale i uświęceni, i ubogaceni MIŁOŚCIĄ Bożą przez Ducha.

IV. W Ewangelii Jezus maluje piękny obraz Boga - Pasterza, który szuka swoich owieczek... W Święto Serca Boga czytam przypowieść i widzę, jak najlepszy Pasterz dwoi się i troi, i szuka i szuka... Szuka, aż znajduje zagubioną owcę... I widzę SERCE PANA, które jest...
...łonem Boga... Tu są nasze korzenie...
..."oczyszczalnią świata" (formułą cloaca mundi posłużył się kiedyś Hans Urs von Balthasar)... Do Serca Jezusa wpłynęła (i wpływa) brudna i grzeszna krew ludzi. Tam dokonuje się święta wymiana i oczyszczenie naszych dusz...
...prześwitem Nieba... Stąd widać kawałek utraconego Raju...