"A wy za kogo Mnie uważacie?", czyli pytania o Boga...

Za 12,10-11
"Na dom Dawida i na mieszkańców Jeruzalem wyleję Ducha pobożności. Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym. W owym dniu będzie wielki płacz w Jeruzalem, podobny do płaczu w Hadad-Rimmon na równinie Megiddo."

Ps 63,2-6.8-9
"Boże, Ty Boże mój, szukam Ciebie
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą,
jak ziemia zeschła i łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe moje życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie,
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
do Ciebie lgnie moja dusza,
prawica Twoja mnie wspiera."

Ga 3,26-29
"Wszyscy bowiem dzięki wierze jesteście synami Bożymi w Chrystusie Jezusie. Bo wy wszyscy, którzy zostaliście ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa. Nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika ani człowieka wolnego, nie ma już mężczyzny ani kobiety, wszyscy bowiem jesteście kimś jednym w Chrystusie Jezusie. Jeżeli zaś należycie do Chrystusa, to jesteście też potomstwem Abrahama i zgodnie z obietnicą dziedzicami."

Łk 9,18-24
"Gdy Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: Za kogo uważają Mnie tłumy? Oni odpowiedzieli: Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Zapytał ich: A wy za kogo Mnie uważacie? Piotr odpowiedział: Za Mesjasza Bożego. Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie. Potem mówił do wszystkich: Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa."

Kwestią fundamentalną dla każdego człowieka wierzącego jest odpowiedź na pytanie: jaki jest Bóg, w którego wierzę? Żeby odpowiedzieć na to pytanie, potrzebna jest droga szukania Boga. Dlatego autor Psalmu 63 woła: Boże, Ty Boże mój, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza. Ciało moje tęskni za Tobą, jak ziemia zeschła i łaknąca wody... To pragnienie poznania Stwórcy jest dojmujące i inspiruje do ciągłego wysiłku. Psalmista najpierw woła: pragnie Ciebie moja dusza..., co oznacza, że szukanie dokonuje się w przestrzeni duchowej. Ale zaraz dodaje: Ciało moje tęskni za Tobą... Zatem w szukaniu Boga uczestniczy też ciało człowieka, co sprawia, że jest to już nie tylko pragnienie, ale i potrzeba, głód, tęsknota! Gdzie autor natchniony szuka Boga? Czytamy: Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni, by ujrzeć Twą potęgę i chwałę... Oto kierunek: świątynia - święta przestrzeń - miejsce zamieszkania Boga... Dlatego wchodząc do kościoła, możemy wpatrywać się w Jezusa Eucharystycznego, który pokornie wybrał dla siebie miejsce w tabernakulum lub w monstrancji... Patrząc na kruchy kawałek Bożego Chleba, możemy dotknąć prawdy o Bogu, który z MIŁOŚCI zgodził się pozostać z nami na zawsze... Wtedy przeżywamy spotkanie z niewidzialnym Panem... Gdy patrzymy na monstrancję, możemy dojrzeć prześwit Nieba i zaśpiewać pieśń uwielbienia i dziękczynienia: Boże, (...) Twoja łaska cenniejsza od życia, więc sławić Cię będą moje wargi. Będę Cię wielbił przez całe moje życie i wzniosę ręce w imię Twoje... Pan z MIŁOŚCI uniżył się i ogołocił... Stał się maleńką cząstką świata... W wymiarze widzialnym kenoza (wyniszczenie) Jezusa sięgnęła apogeum, gdy Syn Boży umarł i został przebity na krzyżu. Prorok Zachariasz widział to tak: Będą patrzeć na tego, którego przebili, i boleć będą nad nim, jak się boleje nad jedynakiem, i płakać będą nad nim, jak się płacze nad pierworodnym... Oto prawdziwy wizerunek Mesjasza... Trudny do przyjęcia i uwierzenia dla nas - wierzących... To dlatego, gdy Jezus pytał apostołów: A wy za kogo Mnie uważacie? i usłyszał odpowiedź Piotra: Za Mesjasza Bożego..., zaraz surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili... Apostołowie - zapewne tak, jak większość Żydów - mieli przekonanie (i nadzieję), że Zbawiciel jako potężny wybawca wyzwoli Izraela od okupanta rzymskiego... Jednak obciążony przekonaniami społeczno-politycznymi obraz Mesjasza był obcy Jezusowi. Pan zapowiedział: Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony (...), będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie. Tak apostołowie dowiedzieli się, jakim Wybawicielem będzie Pan - pokornym, uniżonym i ubogim Sługą Jahwe... Jezus wybierze drogę Mesjasza ciepiącego i bezbronnego. W ludzkim rozumieniu to wybór trudny do pojęcia... Ale Bóg ma swoją drogę i logikę działania... Dziś nasz Bóg, w którego wierzymy, znów prosi: Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa... Dla mnie "zaprzeć się samego siebie" oznacza podjąć trud dotarcia do mojego najgłębszego i prawdziwego "ja" zgodnego z Bożym pięknem, przyznać Bogu prawo do działania w moim życiu tak, jak chce, oraz - oparłszy się na Mocy Zmartwychwstałego Mesjasza - radykalnie sprzeciwić złu i wypowiedzieć wojnę księciu ciemności... "Brać każdego dnia krzyż" oznacza kierować się wyłącznie logiką miłości wobec Boga i ludzi, bez względu na to, czy moi bliźni mnie szanują czy wyrządzają mi krzywdę, czy kochają mnie czy żywią wobec mnie nienawiść... Logika bezbronnej i według ludzkich rachub słabej Miłości to styl Jezusa - mojego jedynego Zbawiciela i Króla...