"Ja jestem dobrym pasterzem..."

J 10,11-18

"Jezus powiedział: Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, do którego owce nie należą, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza. Najemnik ucieka dlatego, że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach. Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz. Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca."

Ja jestem dobrym pasterzem... Przypomina się piękny Psalm 23...

Dobry pasterz daje życie swoje za owce (...). Życie moje oddaję za owce. To jest kryterium, które decyduje o prawdziwości pasterza - oddanie życia za owce... W języku łacińskim jest: pono animam meam, czyli "kładę życie"... Tak Pan staje się mostem łączącym ziemię z Niebem..., jedyną prawdziwą drogą do wiecznego szczęścia...

Mam także inne owce, które nie są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz... Tu jest źródło optymizmu dla wszystkich, którzy nie należą wprost do Owczarni Jezusowej... Pan zapewnia, że przyjdzie czas (na końcu dziejów?), gdy nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz...

Ja życie moje oddaję, aby je potem znów odzyskać. Nikt mi go nie zabiera, lecz Ja od siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać... Najważniejsza jest MIŁOŚĆ... A miłość zawsze zasadza się na wolności... Pan nas ocalił (odkupił), dlatego że wszystko czynił z Miłości... Nie musiał oddać za nas życia, ale chciał, bo kochał... MIŁOŚĆ Jezusa - Pasterza, który oddał życie za swoje owieczki - nas uratowała...

Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca... Syn Boży otrzymał nakaz, czyli entole, co można też przetłumaczyć jako przykazanie miłości - miłości powszechnej, przeżywanej w pełni wolności [I. Gargano, Lecio divina do Ewangelii św. Jana (2), s. 51]. Myślę, że entole można też rozumieć jako prośbę, propozycję.  Niedawno Ojciec święty Franciszek poprosił księży, żeby byli "pasterzami pachnącymi jak owce, aby można to było odczuć..." To bardzo ciekawe słowa, które dla wszystkich, którzy uczestniczą w pasterskiej misji Pana, są zachętą, by ciągle przybliżać się do owiec..., by poznawać i uczyć się "zapachu" ludzi...

W Wielką Sobotę przeżywaliśmy ciszę... Był to czas, gdy Ciało Pana spoczywało w grobie... Ale właśnie wtedy Jezus - dobry Pasterz zstąpił do piekieł, aby stamtąd wyprowadzić Adama i cały rodzaj ludzki... Zachowała się interesująca homilia z IV stulecia, której autor opowiedział to, co stało się w Wielką Sobotę: Dziś na ziemi panuje wielka cisza i pustka. Cisza wielka, bo Król śpi. Ziemia się przelękła i zamilkła, bo Bóg, który przyjął ciało, zasnął, lecz przebudził tych, co spali od wieków. Bóg umarł w ciele, ale zstąpił, by poruszyć królestwem umarłych. Idzie, aby odszukać pierwszego Ojca jak zagubioną owieczkę. Chce odwiedzić tych, którzy siedzą w ciemnościach i cieniu śmierci. Bóg i Syn idą, aby uwolnić z cierpień Adama i Ewę, znajdujących się w więzieniu. Pan wszedł do nich, niosąc zwycięski oręż krzyża, a gdy tylko prarodzic Adam Go ujrzał, uderzając się w piersi, pełen zdumienia zawołał do wszystkich:"Niech ze wszystkimi będzie mój Pan". A Chrystus odpowiadając, rzekł do Adama: "I z duchem twoim". Wziąwszy go za rękę, potrząsnął nim, mówiąc" "Zbudź się, o śpiący, i powstań z martwych, a zajaśnieje ci Chrystus"...