Nazaret..., czyli o klęsce Jezusa...

Mk 6,1-6

"Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. A towarzyszyli Mu Jego uczniowie. Gdy nadszedł szabat, zaczął nauczać w synagodze; a wielu, przysłuchując się, pytało ze zdziwieniem: Skąd On to ma? I co za mądrość, która Mu jest dana? I takie cuda dzieją się przez Jego ręce. Czy nie jest to cieśla, syn Maryi, a brat Jakuba, Józefa, Judy i Szymona? Czyż nie żyją tu u nas także Jego siostry? I powątpiewali o Nim. A Jezus mówił im: Tylko w swojej ojczyźnie, wśród swoich krewnych i w swoim domu może być prorok tak lekceważony. I nie mógł tam zdziałać żadnego cudu, jedynie na kilku chorych położył ręce i uzdrowił ich. Dziwił się też ich niedowiarstwu. Potem obchodził okoliczne wsie i nauczał."

 Jezus przyszedł do swego rodzinnego miasta. I nie mógł uczynić cudów. Stało się tak z powodu zwątpienia (powątpiewali o Nim...), niedowiarstwa (Dziwił się też ich niedowiarstwu...). Okazało się, że ludzie, którzy przez niemal trzydzieści lat byli najbliżej Pana, byli najdalej! Przyzwyczaili się... Przywykli... Wpadli w rutynę i zobojętnienie... Nie pozwolili Jezusowi się pociągnąć. Nie dali się porwać... Nie uwierzyli.... Nie zaufali... Co więcej, w Ewangelii według świętego Łukasza czytamy: "Porwali Go z miejsca, wyrzucili Go z miasta i wyprowadzili aż na stok góry, na której ich miasto było zbudowane, aby Go strącić" (ŁK 4,29). Jezus przegrywa... Ponosi sromotną klęskę... To zdarzyło się na początku działalności Pana... W synagodze byli zapewne uczniowie... Ciekaw jestem, co pomyśleli...? Dziwna jest Boża pedagogia... Ale Jezus wiedział, co robi... Zło nie przekreśla Bożych planów... Bóg działa w sposób sobie znany... Przegrana Jezusa nie była definitywna... W synagodze Pan pokazał, że jest wolny..., "przeszedłszy pośród nich oddalił się" (Łk 4,30).