Tajemnica Boga w człowieku, czyli Vertigo...

Mk 4,1-20

"Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej /pozostając/ na jeziorze, a cały lud stał na brzegu jeziora. Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo nie było głęboko w glebie. Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło. Inne znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu. Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny. I dodał: Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha. A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieść. On im odrzekł: Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana /tajemnica/. I mówił im: Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści? Siewca sieje słowo. A oto są ci /posiani/ na drodze: u nich się sieje słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich. Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością, lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny."

Jezus opowiedział przypowieść o siewcy [Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać...], którą na prośbę zaciekawionych uczniów [...pytali Go ci, którzy przy Nim byli...] wyjaśnił [Siewca sieje słowo...]. Celem przypowieści jest zatem zbadanie stanu serca... Pan pyta. Czy moje serce jest twarde jak ubita przez przechodzących droga [...przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich...]? Czy jest płytkie jak skała [...przyjmują je z radością, lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. (...) przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują...]? Czy jest zajęte jak grunt zachwaszczony przez zielsko [...troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne...]? Czy jest jak żyzna ziemia oznaczająca ludzi, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc, którym dana jest tajemnica królestwa Bożego...? Słuchając Jezusa, odkrywam, że przypowieść o siewcy to opowieść o mojej przynależności i udziale w Królestwie Bożym. Jest to TAJEMNICA, która ma swoje źródło w przestrzeni intymnego kontaktu z Bogiem, w sekretnym miejscu serca zakrytym przed światem...

Mój ulubiony rockowy zespół U2 przed laty wykonał piosenkę o zastanawiającym tytule Vertigo. Tytułowe słowo tłumaczy się jako "wymiar wertykalny, pionowy" albo "zawrót głowy, kręciek". Dla mnie Vertigo kojarzy się z drogą do góry (pionowa belka krzyża pokazuje Niebo) albo z przestrzenią ducha (serca), która dzięki MIŁOŚCI BOGA sprawia, że w modlącym się człowieku powstaje "zawrót głowy" (w ostatniej frazie piosenki Bono śpiewa: "Jesteśmy w miejscu zwanym Vertigo... Czuję, jak Twoja miłość uczy mnie jak klęczeć...")

http://www.youtube.com/watch?v=98W9QuMq-2k

http://www.tekstowo.pl/piosenka,u2,vertigo.html