"...szabat został ustanowiony dla człowieka...", czyli Jezusowa interpretacja Prawa...

Mk 2,23-28

"Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno? On im odpowiedział: Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom. I dodał: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu."

W świetle Prawa Starego Testamentu czyn uczniów Pana - zrywanie kłosów zbóż - był karygodny. Jednak Jezus łagodzi restrykcyjny przepis, który obowiązywał w Izraelu. Pan odwołuje się do historii Dawida, który będąc w potrzebie (był głodny on i jego towarzysze), wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno... Jezus dodaje: To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest panem szabatu... Fausti tak komentuje to zdarzenie i Słowa Pana: Skoro szabat jest dniem Boga, to Jezus jest Panem szabatu. Jezus jest obecnością Bożego szabatu w świecie, dzięki której my możemy żyć w Bogu. (...) Przez Jezusa człowiek wchodzi do Bożego szabatu i karmi się życiem Bożym. W Synu Człowieczym Bóg daje człowiekowi to, na co żadne prawo by nie zezwoliło, ani czego by nie obiecało: daje mu samego siebie jako życie. Tu znajduje się źródło chrześcijańskiej wolności. Kto żyje tym szabatem, żyje Bogiem i dla Boga i nie podlega żadnemu prawu. Nie dlatego, że je przekracza, ale dlatego, że je w całości wypełnił. (...) Szabat i Prawo nie zostały przekroczone, ale wypełnione i skończone, tak samo jak trud drogi kończy się odpoczynkiem u celu. Niemożliwy do osiągnięcia przez człowieka cel wyszedł nam naprzeciw w Synu Człowieczym, który jest Panem szabatu. W takim świetle zrozumiały staje się wspaniały komentarz dodatku do tego opowiadania, który znajdujemy w jednym ze starożytnych rękopisów: "Tego samego dnia zobaczył kogoś pracującego w szabat i powiedział mu: <Przyjacielu, jesteś szczęśliwy, jeżeli wiesz, co czynisz; ale jeżeli tego nie wiesz, jesteś przeklęty i przekraczasz Prawo>" (S. Fausti, Wspólnota czyta Ewangelię według świętego Łukasza, s. 172n).