"Milcz i wyjdź z niego...", czyli egzorcyzm...

Mk 1,21-28

"W mieście Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży. Lecz Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego. Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne. I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej."

Jezus rozkazał mu surowo: Milcz i wyjdź z niego... Pan wypędzał z opętanych złe duchy. Czynił to Słowem, w którym była Boża (wszech)władza [uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę] i (wszech)moc [Nowa (...) nauka z mocą]. Jezus daje nam udział w swojej władzy i mocy: "Tym (...), którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać" (Mk 16,17)!!! Imię Pana Jezusa (w jezyku hebrajskim imię Jeszua oznacza "Bóg jest Zbawicielem") Chrystusa jest dla mnie obroną i ochroną w walce z diabłem; fundamentem, na którym Pan Bóg założył i wznosi dom mojego wewnętrznego życia; przestrzenią duchowego rozwoju.

W Nowym Testamencie wyrażenie "Imię Jezusa" ("Imię Pana") łączy się z przyimkami: epi - "na" [epi to onomati - "na Imię (na Imieniu) Jezusa"), eis - "w" (eis to onoma - "w Imię Jezusa"] i en - "w" (en to onoma - "w Imieniu Jezusa"). Zatem w życiu z Bogiem początkiem jest oparcie się na Imieniu Pana (epi to onomati) - krok wiary (zawierzenia), by totalnie zdać się na Jezusa i polegać tylko na Panu (Imieniu Pana). To sprawia, że Pan Bóg nakreśla nam duchową drogę, którą (eis to onoma) w Imię Jezusa możemy podążać. Wewnętrzny dynamizm owocuje wiernością Bogu, duchowym wzrostem i dojrzałością. Ostatnim etapem jest trwanie w Imieniu Pana (en to onomati). Święty Paweł w swoich Listach często pisze o celu chrześcijańskiego żywota, jakim jest pozostawanie (trwanie) w Chrystusie (en Christo), czyli rozkoszowanie się smakiem najgłębszej przyjaźni z Bogiem - Człowiekiem...

Wtedy duch nieczysty (...) z głośnym krzykiem wyszedł z niego... Jezus zwyciężył!!! Triumf Pana już się dokonał! Jeżeli z wielką wiarą zawołam (przywołam) Pana i poproszę, żeby dał mi odnieść zwycięstwo w duchowej walce, Jezus nie zawiedzie i przyjdzie ze skuteczną pomocą, aby mnie uratować! Pan zrobi wszystko, żeby szatan przegrał. Jeżeli z wielką wiarą w IMIĘ JEZUSA CHRYSTUSA rozkażę diabłu, żeby przestał mnie kusić (Milcz...) i odszedł ode mnie (...i wyjdź!), Pan nie zawiedzie - obroni mnie przed napaścią złego i sprawi, że diabeł odstąpi ode mnie! Wierzę w to głęboko!