Psalm 148, czyli o Bożym huraganie...

1 Alleluja.
Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach!
2 Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy!
3 Chwalcie Go, słońce i księżycu,
chwalcie Go, wszystkie gwiazdy świecące.
4 Chwalcie Go, nieba najwyższe
i wody, co są ponad niebem:
5 niech imię Pana wychwalają,
On bowiem nakazał i zostały stworzone,
6 utwierdził je na zawsze, na wieki;
nadał im prawo, które nie przeminie.
7 Chwalcie Pana z ziemi,
potwory i wszystkie morskie głębiny,
8 ogniu i gradzie, śniegu i mgło,
gwałtowny huraganie, co pełnisz Jego słowo,
9 góry i wszelkie pagórki,
drzewa rodzące owoc i wszystkie cedry,
10 dzikie zwierzęta i bydło wszelakie,
to, co się roi na ziemi, i ptactwo skrzydlate,
11 królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie na ziemi,
12 młodzieńcy, a także dziewice,
starcy wraz z młodzieżą
13 niech imię Pana wychwalają,
bo tylko Jego imię jest wzniosłe,
majestat Jego góruje nad ziemią i niebem
14 i pomnaża moc swojego ludu.
Pieśń pochwalna dla wszystkich Jego świętych,
synów Izraela - ludu, który Mu jest bliski.
Alleluja.

Dziś Uroczystość Zstąpienia Ducha Świętego.

W Ewangelii według Świętego Jana czytam: "W ostatnim zaś, najbardziej uroczystym dniu święta, Jezus stojąc zawołał donośnym głosem: «Jeśli ktoś jest spragniony, a wierzy we Mnie - niech przyjdzie do Mnie i pije! Jak rzekło Pismo: Strumienie wody żywej popłyną z jego wnętrza». A powiedział to o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w Niego; Duch bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony" (J 7,37-39). Rozumiem to tak: uwielbienie Pana sprawia, że przychodzi Duch Święty.

W Psalmie 148 wezwanie do uwielbienia: Chwalcie Pana jest swoistym lejtmotywem całej pieśni. Kiedy przychodzi Duch Święty? Psalmista modli się: gwałtowny huraganie, co pełnisz Jego słowo... I przychodzi! W Księdze Dziejów Apostolskich czytam: "Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym..." (Dz 2, 1-4a). Tak spełniła się obietnica Pana Jezusa, który powtarzał, że ześle Ducha Świętego.

Duch Święty jest jak wiatr. Czasem wielki i potężny, a czasem mały i łagodny. Tu przypomina mi się prorok Eliasz, który kiedyś usłyszał: "«Wyjdź, aby stanąć na górze wobec Pana!» A oto Pan przechodził. Gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały [szła] przed Panem; ale Pan nie był w wichurze. A po wichurze - trzęsienie ziemi: Pan nie był w trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pan nie był w ogniu. A po tym ogniu - szmer łagodnego powiewu" (1 Krl 19, 11-12). Okazało się, że Bóg ukrył się w wietrzyku.

Duch Święty, który przychodzi, sprawia, że uwielbienie Pana nie kończy się: ...niech imię Pana wychwalają, bo tylko Jego imię jest wzniosłe, majestat Jego góruje nad ziemią i niebem..., co więcej, staje się dla nas źródłem siły i mocy Bożej: i pomnaża moc swojego ludu...

Veni, Sancte Spiritus...