Psalm 139, czyli piękna pieśń o OPATRZNOŚCI BOŻEJ...

1 Kierownikowi chóru. Dawidowy. Psalm. Panie, przenikasz i znasz mnie,
2 Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję. Z daleka przenikasz moje zamysły,
3 widzisz moje działanie i mój spoczynek i wszystkie moje drogi są Ci znane.
4 Choć jeszcze nie ma słowa na języku: Ty, Panie, już znasz je w całości.
5 Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę.
6 Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.
7 Gdzież się oddalę przed Twoim duchem? Gdzie ucieknę od Twego oblicza?
8 Gdy wstąpię do nieba, tam jesteś; jesteś przy mnie, gdy się w Szeolu położę.
9 Gdybym przybrał skrzydła jutrzenki, zamieszkał na krańcu morza:
10 tam również Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica.
11 Jeśli powiem: «Niech mię przynajmniej ciemności okryją i noc mnie otoczy jak światło»:
12 sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, a noc jak dzień zajaśnieje:
<mrok jest dla Ciebie jak światło>.
13 Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki.
14 Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie,
godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę,
15 nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi.
16 Oczy Twoje widziały me czyny i wszystkie są spisane w Twej księdze;
dni określone zostały, chociaż żaden z nich [jeszcze] nie nastał.
17 Jak nieocenione są dla mnie myśli Twe, Boże, jak jest ogromna ich ilość!
18 Gdybym je przeliczył, więcej ich niż piasku; gdybym doszedł do końca, jeszcze jestem z Tobą.
19 O Boże, obyś zgładził bezbożnego, niech krwawi mężowie idą precz ode mnie!
20 Oni przeciw Tobie zmawiają się podstępnie, za nic mają Twoje myśli.
21 Panie, czyż nie mam nienawidzić tych, co nienawidzą Ciebie,
oraz nie brzydzić się tymi, co przeciw Tobie powstają?
22 Nienawidzę ich pełnią nienawiści; stali się moimi wrogami.
23 Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce; doświadcz i poznaj moje troski,
24 i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej, a skieruj mnie na drogę odwieczną!

Psalm 139 to SŁOWA, w których mam wielkie upodobanie :)

Zapraszam do modlitwy...

Panie, przenikasz i znasz mnie, Ty wiesz, kiedy siadam i wstaję... wszystkie moje drogi są Ci znane... Ty wiesz o mnie wszystko... WSZYSTKO, a mimo to KOCHASZ mnie do szaleństwa!!! Przenikasz mnie..., każdą komórkę mojego ciała..., przenikasz najgłębsze pokłady mojego jestestwa... Wiem kim  jesteś, gdy nikt nie patrzy... - Bóg. To hasło widnieje na tablicy obok kościoła baptystów w Tarnowie... "Przed Tobą, Panie, nie ma udawania... Choćbym nie wiem ile masek ubierał, Ty znasz moje prawdziwe oblicze... Nie muszę udawać przy Tobie, nie muszę nosić masek... NARESZCIE MOGĘ BYĆ SOBĄ!!! Ty wiesz, jaki jest mój dzień, kiedy się budzę, kiedy jem śniadanie i JESTEŚ ze mną, w każdej chwili... Przenikasz mnie swoim Tchnieniem (Duchem Świętym), które daje życie..., bez którego życie w ogóle by nie istniało... Przenikasz mnie, to znaczy, że znasz mnie najlepiej... Nawet ja sam nie znam się tak dobrze... Przenikałeś mnie w chwili, gdy miałem 0,15 mm wielkości..." Zbyt dziwna jest dla mnie Twa wiedza, zbyt wzniosła: nie mogę jej pojąć.

Ty bowiem utworzyłeś moje nerki, Ty utkałeś mnie w łonie mej matki. Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie, godne podziwu są Twoje dzieła. I dobrze znasz moją duszę, nie tajna Ci moja istota, kiedy w ukryciu powstawałem, utkany w głębi ziemi... "Dziękuję Ci, Boże, że utkałeś mnie tak pięknie!!!" Każdy może to powiedzieć PANU... Ale czy dziekujemy Bogu za nasze życie...! Za to, że nas tak pięknie stworzył? Czy nasze życie jest jedynym tematem narzekania? Gdy tak jest, BÓG płacze, bo Jego dzieci nie doceniają Jego daru życia, bo Jego dzieci nie widzą w sobie Jego piękna... "Moje życie jest beznadziejne, lepiej byłoby, gdybym nigdy się nie narodził... Dlaczego pozwoliłeś mi się narodzić?" To chyba najgorsze, najbardziej bolesne, co może usłyszeć Tata od swojego dziecka... A przecież jesteśmy tacy piękni!!! Jesteśmy piękni, bo jesteśmy DZIEĆMI BOGA!!!

Ty ogarniasz mnie zewsząd i kładziesz na mnie swą rękę... "Ogarniasz mnie zewsząd czyli przytulasz mnie!!! Przytulasz mnie całym światem... Cały świat i moje życie to wielki dowód Twojej MIŁOŚCI... Kładziesz na mnie swą rękę..., jak Tata, który kładzie rękę na główce swojego malutkiego dziecka..., głaszcze je po głowie..., bawi się włosami dziecka... Tak, Ojcze, okazuje mi swoją MIŁOŚĆ..."

...sama ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie... "Nawet gdy wpadnę do bagna, Ty jesteś tam ze mną, by mnie wyciągnąć..." Twa ręka będzie mnie wiodła i podtrzyma mię Twoja prawica. "Nawet gdy ciemność mnie ogarnie, Ty jesteś w mojej ciemności, by zmienić ją w światło... Nawet gdy ja sam chcę sie przed Tobą schować, uciec od Ciebie w grzech, śmierć, ciemność, dla Ciebie nawet tak wielka ciemność nie będzie ciemna... TY JESTEŚ WSZĘDZIE!!! Gdy grzeszę, spieszysz mi na ratunek, umierasz za mój grzech na krzyżu, by mnie wybielić... Gdy umieram, Ty czekasz na mnie po drugiej stronie z szeroko otwartymi ramionami..."

Zbadaj mnie, Boże, i poznaj me serce; doświadcz i poznaj moje troski, i zobacz, czy jestem na drodze nieprawej, a skieruj mnie na drogę odwieczną! Może mi się wydawać, że postępuję właściwie, jak Bóg chce... Mogę nawet to "czuć" w swym sumieniu, ale prawdziwym testem (dla) moich czynów jest sam BÓG... Tylko PAN wie wszystko, zna moje najgłębsze intencje, których czasem nawet ja nie jestem świadom... Tylko w świetle spojrzenia Bożej Miłości wszystko jest zgodne z prawdą, niezafałszowane... Dopiero doświadczony przez Boga wiem, czy moje serce jest prawe... "Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki." (1 J 1, 8nn)...  "A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko. Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, mamy ufność wobec Boga..." (1 J 3, 20n)