Psalm 132, czyli o (za)mieszkaniu Boga w człowieku...

Pieśń stopni. Pamiętaj, Panie, Dawidowi cały trud jego:
o tym, jak złożył przysięgę przed Panem, związał się ślubem przed Mocnym Jakuba:
«Nie wejdę do mieszkania w moim domu, nie wstąpię na posłanie mego łoża,
nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku,
póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania - Mocnemu Jakuba».
Otośmy słyszeli w Efrata o arce, znaleźliśmy ją na polach Jaaru.
Wejdźmy do Jego mieszkania, padnijmy przed podnóżkiem stóp Jego!
Wyrusz, o Panie, na miejsce Twego odpocznienia, Ty i Twoja arka pełna chwały!
Niech się kapłani Twoi odzieją w sprawiedliwość, a Twoi czciciele niech się radują!
10 Przez wzgląd na sługę Twojego, Dawida, nie odtrącaj oblicza Twego pomazańca!
11 Pan zaprzysiągł Dawidowi trwałą obietnicę, od której nie odstąpi:
«[Potomstwo] z ciebie zrodzone posadzę na twoim tronie.

12 Jeżeli zachowają twoi synowie moje przymierze i moje napomnienia, których im udzielę, także ich synowie na wieki zasiądą na twoim tronie».
13 Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie:
14 «To jest miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie. 15 Będę szczodrze błogosławił jego zasobom, jego ubogich nasycę chlebem.
16 Jego kapłanów odzieję zbawieniem, a ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować. 17 Wzbudzę tam moc dla Dawida, zgotuję światło dla mego pomazańca!
18 Odzieję wstydem jego nieprzyjaciół, a nad nim zabłyśnie jego korona».

Pieśń stopni... Kolejnym stopniem w drodze do Nieba jest (za)mieszkanie Boga w nas...

«Nie wejdę do mieszkania w moim domu, nie wstąpię na posłanie mego łoża, nie użyczę snu moim oczom, powiekom moim spoczynku, póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania - Mocnemu Jakuba»... To postanowienie powziął król Dawid. Myślę, że to może być także asumpt (bodziec) dla nas. Możemy obudzić w sobie pragnienie zbudowania mieszkania dla Boga... Możemy się starać, by Bóg zamieszkał w naszych sercach..., by Panu było tam dobrze..., by zawsze czuł się kochany..., by nasze serca stały się MIESZKANIAMI dla Stwórcy... To był cel życia króla Dawida. To może być cel naszego życia...

Pan bowiem wybrał Syjon, tej siedziby zapragnął dla siebie... Bóg wybrał każdego z nas - zapragnął nas (dla siebie). Tak więc pragnieniu Pana zawdzięczamy nasze życie. Gdyby Pan nas nie wybrał... Bóg chce w nas mieszkać. Możemy na to przystać i zgodzić się z Bożym projektem... Każdy z nas jest Syjonem Boga, w którym chce przebywać - mieszkać na stałe... Każdy z nas jest Arką Przymierza... Święty Paweł pisze: "Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest świętą, a wy nią jesteście." (1 Kor 3, 16n). Jeśli będziemy święci, Bogu będzie dobrze w naszych sercach... Jeśli będziemy święci, Pan będzie mógł w nas odpoczywać...

«To jest miejsce mego odpoczynku na wieki, tu będę mieszkał, bo tego pragnąłem dla siebie.»... Sam Pan - Bóg, który stworzył cały Wszechświat, mówi tak o naszych sercach... Chce, żeby nasze serca były dlań odpoczynkiem... Bardzo chce... Pragnie mojego i twojego serca... Chce być tu kochany... Chce, żebyśmy stawali w sercu twarzą w twarz z Nim i patrzyli Mu w oczy z Miłością, rozmiłowaniem, adoracją... Widzę tu, jak małe dziecko (syn) siedzi przed Tatą i patrzy nań z zapartym tchem, bo właśnie dokonał rzeczy wielkiej, która wymagała ponadludzkiej siły... To wersja dla mężczyzn. Albo: Tata postawił swoje dziecko (córeczkę) na stole w obecności wszystkich i powiedział na głos: "Moja Królewno, jesteś śliczna!!!" To wersja dla kobiet. :):):) Dziecko siedzi wpatrzone w Tatę, podpiera swoją brodę piąstkami, ale najważniejsze są tu oczy... Oczy dziecka przepełnione są niewyobrażalnym podziwem i niezgłębioną miłością... Tata jest dla dziecka BOHATEREM... Oto rozmiłowanie i adoracja, które łączą człowieka (dziecko) z Bogiem (Tatą)...

...ci, którzy go prawdziwie miłują, będą się radować... Prawdziwa MIŁOŚĆ objawia się radością!!! Radością wbrew przeciwności, bo prawdziwa Miłość pokonuje niewygody, przeciwności... Gdzie się podziała chrześcijańska radość?  Ciągle kochamy Boga niedoskonale (nieprawdziwie?) albo kochamy Go zbyt mało... A z MIŁOŚCIĄ do Boga nie da się przesadzić... Zawsze można KOCHAĆ PANA więcej, i więcej, i więcej, i więcej...

Komentarze

  1. Jak dobrze mieć takiego Tatę... PAN wszelkiego istnienia jest moim TATĄ... na taką MIŁOŚĆ brak mi słów... ale nie muszę mówić, wystarczy KOCHAĆ...

    OdpowiedzUsuń
  2. "...Twoja dusza staje się niebem dla Boga...On znajduje swój najwłaściwszy dom.Tu czuje się najlepiej.W końcu jest u siebie!W swoim NIEBIE........TY NIM JESTEŚ!!!" :):):) "Znalazłam UMIŁOWANEGO mej duszy ,pochwyciłam GO i nie puszczę!"(Pnp3,4) :)+++

    OdpowiedzUsuń
  3. Piosenka na dobranoc :)

    "Jestem dzieckiem Boga" (Mocni w Duchu)

    1. Jestem dzieckiem Boga,
    Synem, na którego czekał Bóg,
    Królewskim płaszczem Pan odział mnie,
    Moja nadzieja znalazła w Nim swój dom.

    2. Bo jestem upragnionym dzieckiem,
    Potężnego Ojca w niebie mam,
    Królewskim dziedzicem Pan już nazwał mnie,
    W przestronnych komnatach znalazł dla mnie dom.

    3. Jesteś dzieckiem Boga,
    Synem, na którego czeka Bóg,
    Królewskim płaszczem Pan odzieje cię,
    Twoja nadzieja znajdzie w Nim swój dom.

    4. Bo jesteś upragnionym dzieckiem,
    Potężnego Ojca w niebie masz,
    Królewskim dziedzicem Pan już nazwał cię,
    W przestronnych komnatach znalazł dla ciebie dom.

    http://www.youtube.com/watch?v=Ta6I3cNcLL8

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz